Οι αγώνες μοτοσυκλέτας έχουν συνδεθεί με γενναίους τολμηρούς ανθρώπους που σπρώχνουν τον εαυτό τους και τις μηχανές τους στα όρια. Τις περισσότερες φορές με έναν τρόπο τίμιο και σε μεγάλο βαθμό ευγενή.
Πίσω όμως από “τα φώτα” υπάρχουν ιστορίες κατασκοπείας, ατιμία και ειλικρινά βρώμικες πράξεις καθώς οι οδηγοί, οι ομάδες και οι κατασκευαστές κάνουν ό,τι χρειαστεί για να πάρουν το πάνω χέρι.
Στον αγώνα των βρετανικών superbikes στο Thruxton τον Ιούλιο του 2016 κυκλοφόρησε ένα επίσημο δελτίο το οποίο ενημέρωνε τα paddocks ότι μια μοτοσυκλέτα είχε “πειραχτεί” κατά τη διάρκεια της νύχτας πριν τον αγώνα και αυτό συνέβη για δεύτερη φορά σε διαδοχικούς αγώνες.
Έτσι οργανώθηκαν περισσότερες περιπολίες ασφαλείας όταν έγινε η επισήμανση στο paddock ότι θα πρέπει να προσέχουν. Άραγε οι μοτοσυκλέτες έγιναν στόχος από αδίστακτους αντιπάλους; Δεν θα μάθουμε ίσως ποτέ αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που ένας αγώνας μοτοσυκλέτας υποβαθμίζεται από ύπουλες τακτικές. Ας ρίξουμε μια ματιά σε κάποιες από τις πιο σοκαριστικές στιγμές σε αγώνες μοτοσικλέτας …
Μόλις πριν από μια δεκαετία, η Michelin ήταν σαφώς η Νο1 εταιρεία κατασκευής ελαστικών στον κόσμο, κυριαρχώντας στο MotoGP και το Παγκόσμιο πρωτάθλημα Superbikes – έως ότου η Pirelli αναλάβει το πρωτάθλημα WSBK το 2004.
Η Michelin έπρεπε να συνεχίσει το σχεδιασμό και ανάπτυξη των ελαστικών superbikes κυρίως για να είναι ανταγωνιστική για την εταίρο της HRC στον 8ωρο αγώνα αντοχής της Suzuki. Έτσι το 2005, άρχισε να συμμετέχει στο βρετανικό πρωτάθλημα Superbike ως πεδίο δοκιμών της τεχνολογίας της.
Το βράδυ πριν από τον αγώνα BSB στο Mondello της Ιρλανδίας, ένας κλέφτης μπηκε στο φορτηγό της Michelin και έκλεψε ένα λάστιχο slick. Ήταν μια επαγγελματική δουλειά, και παρόλο που κανείς δεν πιάστηκε ποτέ και δεν αποδείχτηκε κάτι, δεν είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κάποιος ότι το λάστιχο κατέληξε στα χέρια κάποιας αντίπλαλης εταιρείας για εξέταση.
Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί οι κατασκευαστές κρατούν τις μοτοσυκλέτες τους μακριά από τη δημόσια θέα και αποφεύγουν τις φωτογραφίες που φαίνεται όλο το πλαϊνό μέρος της μοτοσυκλέτας; Ακριβώς για να μην μπορούν οι ανταγωνιστές να μελετήσουν την τεχνολογία και τη γεωμετρία τους.
Οι ομάδες έχουν πάντα ανθρώπους που δεν τους γνωρίζει κανείς, οι οποίοι τριγυρίζουν στα γκαράζ των αντιπάλων τους και προσπαθούν να εντοπίσουν οποιαδήποτε νέα τεχνολογία θα μπορούσε να δώσει τη νίκη. Φυσικά κανείς δεν το έχει παραδεχτεί ποτέ δημόσια αυτό.
Αλλά ακόμα και οι “μεγάλοι” το έχουν κάνει. Η ίδια η Honda έχει κατηγορηθεί ότι είχε στείλει κάποιον άνδρα ο οποίος είχε παρκάρει το όχημαά του σε σημείο που δεν φαινόταν και φωτογράφιζε με έναν μεγάλο τηλεφακό μια μοτοσυκλέτα Suzuki 500 δίχρονη GP στο τέλος του 1980.
Στη Honda όταν συνέκριναν τις φωτογραφίες της μοτοσυκλέτας με το δικό τους NSR συνειδητοποίησαν ότι η θέση του κινητήρα τους ήταν λάθος σε σχέση με την ανώτερη RGV. Η επόμενη Honda μεταμορφώθηκε μαγικά με μια νέα θέση του κινητήρα της.
Ίσως η σημαντικότερη τέτοια ιστορία είναι αυτή του Ανατολικογερμανού Ernst Degner, ενός μηχανικού και αγωνιζόμενου στην ομάδα της ΜΖ, το κέντρο του φθόνου του κόσμου, χάρη στην καινοτόμο μηχανική του δίχρονου κινητήρα, σχεδιασμένου από την ιδιοφυΐα Walter Kaaden.
Μετά την ύψωση του Τείχους του Βερολίνου το 1961, ο Degner ήθελε να πάει στη Δύση, και κανόνισε την απόδρασή του για το Σαββατοκύριακο που θα αγωνιζόταν στο σουηδικό Grand Prix στο Kristianstad. Ήταν ο αγώνας όπου θα έπρεπε να έχει εξασφαλίσει τον παγκόσμιο τίτλο στα 125 κ.εκ. για τον εαυτό του και την ΜΖ αλλά η μοτοσυκλέτα του βγήκε εκτός αγώνα. Κάποιοι λένε ότι αυτό το έκανε ο ίδιος για να μην κερδίσει η ΜΖ που αγωνιζόταν με τα χρώματα της Ανατολικής Γερμανίας.
Μετά τον αγώνα, ο Degner έκλεψε κάποια μηχανικά μέρη του κινητήρα της ΜΖ που φυλάσσονταν κρυφά και οδηγώντας μέχρι τη Δανία πήρε το πλοίο για την Δυτική Γερμανία. Σύντομα επανενώθηκε με την οικογένειά του που είχε φύγει και αυτή κρυφά στη Δυτική Γερμανία και κατέληξε να εργάζεται για το αγωνιστικό τμήμα της Suzuki.
Στη Suzuki χρησιμοποίησαν τις γνώσεις που είχε αποκτήσει στην MZ για το σχεδιασμό των νέων μοτοσυκλετών 50κεκ και 125κεκ. Το επόμενο έτος, ο Degner κέρδισε το πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Suzuki στην κατηγορία των 50κεκ.
Ο ίδιος δεν κέρδισε ποτέ έναν άλλο παγκόσμιο τίτλο, αλλά κέρδισε τέσσερα GP, και μια στροφή στην πίστα Suzuka έχει πάρει το όνομά του – μια στροφή, όπου σώθηκε από θαύμα μετά από μία συντριβή στον αγώνα GP των 250 κυβικων το 1963. Αλλά η ιστορία δεν τελειώνει εκεί. O ίδιος αποσύρθηκε στην Ευρώπη και πέθανε στην Τενερίφη κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες.
O Degner είχε εξαρτηθεί από τα ναρκωτικά μετά το ατύχημά του στην Ιαπωνία, και πέθανε λόγω υπερβολικής δόσης. Μερικοί λένε ότι ο Degner αυτοκτόνησε, αλλά ακόμα φημολογείται ότι δολοφονήθηκε από τη μυστική αστυνομία της πρώην Ανατολικής Γερμανίας.
Δεν είναι μόνο αγωνιζόμενοι και ομάδες για τους οποίους έχουμε ακούσει βρώμικες ιστορίες αλλά και χώρες. Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοκρός του 1974 (250 κ.εκ.) η Ρωσία έκανε τα πάντα για να αποφύγει να ανταγωνιστεί ο τσεχοσλοβάκος Jaroslav Falta τον ήρωα της ΕΣΣΔ Guennady Moisseev πρώην αξιωματούχο που έγινε οδηγός αγώνων.
Το πρωτάθλημα κατέληξε σε μια μάχη στον τελευταίο γύρο μεταξύ του Moisseev και Falta ενώ παράλληλα οι Ρώσοι είχαν αναθέσει σε δύο πολύ επιθετικούς οδηγούς που είχαν προσλάβει να βγάλουν από τη μέση τον Falta.
Στην αρχή ο ίδιος ο Moiseev πέταξε έξω τον αντίπαλό του ο οποίος ξαναμπήκε στον αγώνα. Ο Ρώσος τότε αποσύρθηκε λόγω ενός προβλήματος που είχε η μοτοσυκλέτα του. Στη συνέχεια οι συμπατριώτες του, Victor Popenko και Eugeny Rybaltchenko, περίμεναν τον Falta ο οποίος ήταν πρώτος στον αγώνα και ο Rybaltchenko τον πέταξε έξω. Ο Falta ξαναανέβηκε στην τρίτη θέση καθώς οι δύο Ρώσοι οδηγοί αποβλήθηκαν από τον αγώνα.
Ο Falta πήρε πάλι το προβάδισμα και κέρδισε, κατοχυρώνοντας τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή. Όμως, δύο ώρες αργότερα, οι κριτές του επέβαλαν ποινή αφαιρώντας του ένα λεπτό για ένα άλμα που έκανε στην αρχή και το πρωτάθλημα πέρασε στον Moisseev. Λένε ότι οι κριτές απειλήθηκαν από την KGB η οποία είχε συνοδεύσει τη σοβιετική ομάδα.
Πηγαίνοντας ακόμη πιο πίσω στο χρόνο, το International Six Days Trial ήταν ένας αγώνας μεγάλης απόστασης και η 21η διεξαγωγή της εκδήλωσης έγινε αντικείμενο καπηλείας από τη Γερμανία με σκοπό την αύξηση της δύναμής της ως ναζιστικό κράτος το 1939.
Οι Γερμανοί χρησιμοποίησαν ύπουλη πολιτική τακτική για να μεταφερθεί ο αγώνας από το Ηνωμένο Βασίλειο στην Αυστρία, η οποία είχε προσαρτηθεί στη Γερμανία, και άλλαξαν ακόμη και κάποιους κανόνες. Σε μια προσπάθεια να επαναλάβει την επιτυχία των Ολυμπιακών Αγώνων του 1936, ο Χίτλερ είχε ρίξει το βάρος του στη γερμανική ομάδα και ήθελε να κερδίσει με κάθε κόστος. Η σβάστικα ήταν παντού και όλοι οι οδηγοί διατάχθηκαν να χαιρετίσουν με το «Heil Hitler».
Η εκδήλωση διήρκεσε έξι ημέρες, αλλά ένας μεγάλος αριθμός οδηγών εγκατέλειψαν την τέταρτη και την πέμπτη ημέρα λόγω της εισβολής της Γερμανίας στην Πολωνία που πυροδότησε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι Βρετανοί και οι Γάλλοι αναβάτες εξαφανίστηκαν, με τους βρετανούς οδηγούς να πρέπει να ταξιδέψουν σε εχθρικό έδαφος για να γυρίσουν πίσω στην Μ. Βρετανία. Με όλες σχεδόν τις ξένες ομάδες απούσες, η Γερμανία ανακηρύχτηκε νικήτρια των αγώνων. Αυτή ακριβώς ήταν η προπαγάνδα που ήθελαν.
Τα αποτελέσματα ίσχυαν μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος. Ακριβώς μετά η FIM, ακύρωσε την εκδήλωση.
