Σχεδόν κάθε σχολή αγωνιστικής οδήγησης τονίζει ότι οι απαλοί χειρισμοί στη μοτοσυκλέτα είναι παράγοντας υψίστης σημασίας εάν θέλεις να αποκτήσεις μεγαλύτερη ταχύτητα. Αυτός είναι και ο λόγος που η σωστή ρύθμιση της ανάρτησης είναι ιδιαίτερα κρίσιμη όσο γίνεσαι πιο γρήγορος οδηγός. Όσο πιο γρηγορα τρέχεις, τόση μεγαλύτερη ενέργεια επιβαρύνει το σώμα της ανάρτησης και την ίδια τη μοτοσυκλέτα και αυτή η ενέργεια πρέπει να διαχειρίζεται σωστά. Εάν η μοτοσυκλέτα αρχίσει να αναπηδά και να δίνει την αίσθηση ότι “πλέει”, τα πράγματα σύντομα θα βγουν εκτός ελέγχου.
Μείνε χαλαρός
Αυτό επίσης αποτελεί μια υπενθύμιση του πόσο πολύ, το να παραμένεις χαλαρός -ακόμη κι όταν οδηγείς επιθετικά- συνεισφέρει στην σταθερότητα της μοτοσυκλέτας όταν η ταχύτητα αυξάνεται. Τμήμα της χαλάρωσης προέρχεται από την ίδια τη στάση του σώματός σου πάνω στη σέλα. Δεν πρέπει να είναι άκαμπτο αλλά να αφήνεις να το καθοδηγεί η μοτοσυκλέτα που έχεις ανάμεσα στα πόδια σου. Αυτό μετατρέπει τα χέρια σου και τα πόδια σου σε μία “βοηθητική” ανάρτηση, που απορροφά τις ανωμαλίες του εδάφους που μεταφέρονται από το μπροστινό πηρούνι στην πίσω ανάρτηση.
Εάν το σώμα σου είναι δεν είναι ευέλικτο και χαλαρό, στην ουσία προσθέτεις μια σημαντική επιπλέον μάζα, την οποία η ανάρτηση της μοτοσυκλέτας καλείται να διαχειριστεί. Και όσο η ταχύτητα αυξάνεται, αυτή η μάζα δημιουργεί μια επιπλέον ενέργεια που προστίθεται στις ανωμαλίες του εδάφους και θα ξεπεράσει τις δυνατότητες της ανάρτησης να την απορροφήσει μέσα από την απόσβεση, διαταράσσοντας έτσι την σταθερότητα της μοτοσυκλέτας και καταλήγοντας στο να βγει η μοτοσυκλέτα από τη γραμμή της, ίσως και από την πίστα.
Τα χέρια και τα πόδια είναι βοηθητική ανάρτηση
Στους αγώνες μοτοκρός παρατηρούμε ότι οι οδηγοί περνούν πάνω από το μισό χρόνο ανάβασης, όρθιοι. Παρά το γεγονός ότι η σύγκριση είναι ακραία (οι οδηγοί πίστας δεν μπορούν να σηκωθούν όρθιοι λόγω της διαφοράς εργονομίας στις μοτοσυκλέτες), η ιδέα είναι η ίδια. Τα χέρια και τα πόδια του οδηγού λειτουργούν σαν μια βοηθητική ανάρτηση για να βοηθήσουν την πραγματική ανάρτηση της μοτοσυκλέτας απορροφώντας τις ανωμαλίες του εδάφους και επιτρέποντας τη μοτοσυκλέτα να αποκτήσει μεγαλύτερη ταχύτητα από αυτήν που σε άλλες συνθήκες θα έφτανε.
Μύτες στο μαρσπιέ
Μια κοινή σύσταση στους οδηγούς είναι να οδηγούν με τις μύτες των ποδιών (το τμήμα ακριβώς πίσω από τα δάκτυλα) στο μαρσπιέ. Ένα πλεονέκτημα αυτής της θέσης είναι ότι είναι πιο εύκολο να χρησιμοποιήσεις τους μύς της γάμπας για να βοηθήσεις να σηκωθεί το βάρος σου από τη σέλα -όπως θα έκανες αν ήσουν έτοιμος να βγάλεις το σώμα σου έξω για να στρίψεις- παρά να χρησιμοποιείς τους τετρακέφαλους. Αυτό μπορείς να το χρησιμοποιήσεις προς όφελός σου, απλά ανασηκώνοντας το σώμα σου ώστε να ξεκολλήσει από τη σέλα και έτσι να επιτρέψεις στα πόδια σου να απορροφήσουν μεγαλύτερη ενέργεια από αυτήν που θα καταλήξει στην ανάρτηση. Θα εκπλαγείτε από το πόσο αυτό θα βοηθήσει στην σταθερότητα της μοτοσυκλέτας, ειδικά σε επιθετικές συνθήκες αγώνα όπου οι δυνατότητες της ανάρτησης φτάνουν στο μέγιστο οριακό τους σημείο.
Προφανώς αυτό προϋποθέτει αρκετή δύναμη στα πόδια (οι ασκήσεις squats βοηθούν πολύ στην περίπτωση αυτή) και ο χρόνος που το σώμα σου δεν στηρίζεται στη σέλα δεν μπορεί να είναι πολύς γιατί αυτό απαιτεί μεγάλη ενέργεια. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να γίνει όσο έχεις βγάλει το σώμα σου για να στρίψεις -παρά το ότι τα πόδια σου προκαλούν ένα παρόμοιο εφέ όταν βρίσκονται σε αυτή τη θέση.
Χαλαρά χέρια
Τα χέρια σας επίσης μπορούν να “βοηθήσουν” την μπροστινή ανάρτηση όταν είναι χαλαρά. Επειδή τα χέρια αναγκάζονται να στηρίξουν ένα μεγάλο μέρος του βάρους του σώματός σας σε ένα δυνατό φρενάρισμα, η φυσική τάση είναι να κλειδώσετε τους αγκώνες σας. Το πρόβλημα με αυτό είναι ότι οι ανωμαλίες του εδάφους που θα αντιμετωπίσετε κατά το φρενάρισμα θα μεταφερθούν απευθείας στο πάνω μέρος του σώματος γεγονός που όχι μονο θα καταστήσει δύσκολη τη διατήρηση του ελέγχου αλλά και θα δημιουργήσει, ακούσια, περισσότερες τάσεις στο τιμόνι κατά τη διάρκεια που η μπροστινή ανάρτηση είναι επιβαρυμένη γεγονός που θα φέρει αστάθεια. Οι κλειδωμένοι αγκώνες καθιστούν επίσης δύσκολο να αλλάξετε τη θέση του κορμού σας για μια επικείμενη στροφή.
Αγκώνες λυγισμένοι
Κρατώντας τους αγκώνες σας ελαφρώς λυγισμένους επιτρέπετε στο πάνω μέρος του σώματός σας να παραμείνει ευέλικτο κατά το φρενάρισμα έτσι ώστε να μπορεί να “απορροφήσει” τυχόν μεγάλες ανωμαλίες στο δρόμο και να αποφευχθούν οι ανεπιθύμητες τάσεις στο σύστημα διεύθυνσης. Αυτό καθιστά επίσης πολύ εύκολο το να προετοιμάσετε την αλλαγή θέσης του σώματος για μια επερχόμενη στροφή.
Μην “κρέμεσαι” από το τιμόνι
Μιλώντας για ανεπιθύμητες τάσεις στο τιμόνι, είναι επίσης πολύ εύκολο να τεμπελιάσει κανείς και να χρησιμοποιήσει μόνο τα χέρια για να υποστηρίξει τον κορμό κατά τη διάρκεια μιας απότομης επιτάχυνσης. Επειδή ο κορμός δεν έχει κάπου να στηριχτεί και έχει την τάση να γέρνει προς τα πίσω, η πιο “εύκολη” αντίδραση των οδηγών ειναι να κρατιούνται ασφυκτικά απο το τιμόνι, το οποίο σημαίνει οτι ασκούν τάσεις σε αυτό, ακριβώς τη στιγμή που -λόγω της γεωμετρίας και του σχεδιασμού- το μπροστινό μερος προσπαθεί να κανει αυτοδιορθωση ώστε να κρατήσει την ισορροπία του και να κρατήσει μια ομαλή πορεία.
Το αποτέλεσμα ειναι να αναστατώνεται η μοτοσυκλέτα ειδικά όταν περνά πάνω απο τραχύ οδόστρωμα και αυτός είναι ο κύριος λόγος να δημιουργηθεί ένα tankslapping από στοπ σε στοπ. Μόλις ο οδηγός χαλαρώσει τα χέρια του, το tankslapping σταματά και η μοτοσυκλέτα ισορροπεί (ή αν ειχε χαλαρά τα χερια του κατά την επιτάχυνση το tankslapping δεν θα συνέβαινε ποτέ).
“Αγκάλιασε” το ρεζερβουάρ
Σε αυτό το σημείο είναι πολύ χρήσιμη η μέθοδος που χρησιμοποιείται στο μοτοκρός, του να αγκαλιάζεις σφιχτά με τα πόδια σου το ρεζερβουάρ. Αυτή η μέθοδος θα βοηθήσει το πάνω μέρος του σώματος να μείνει ευέλικτο και πιο χαλαρό. Χρησιμοποιώντας τα πόδια και τους κοιλιακούς στην στήριξη του κορμού ελευθερώνονται τα χέρια για να διορθώνουν την θέση του σώματος χωρίς να βάζουν επιπλέον τάσεις στο τιμόνι. Επίσης αυτό κρατά το βάρος του σώματος μπροστά και βοηθάει το μπροστινό μέρος της μοτοσυκλέτας κατά την επιτάχυνση. Και καθώς έρχονται στο προσκήνιο οι μυς των ποδιών, είναι πολύ περισσότερο προετοιμασμένοι να απορροφήσουν απρόσμενες ανωμαλίες του εδάφους.
Για πολλούς οδηγούς μοτοκρός, τα περισσότερα από τα παραπάνω αποτελούν δεύτερη φύση τους. Και δεν αποτελεί έκπληξη ότι πολλές σχολές αγωνιστικής οδήγησης περιλαμβάνουν στο πρόγραμμά τους πολλά μαθήματα στο χώμα.
