Πάντα ήθελα να μοιραστώ το πάθος μου για την μοτοσυκλέτα με τα παιδιά μου. Στην αρχή ήθελα απλά να γνωρίσουν την αγάπη μου αυτή και μετά να τα αφήσω να αποφασίσουν τα ίδια αν θέλουν να μάθουν να οδηγούν.
Όταν έφτασαν στην ηλικία να οδηγήσουν την μικρή τους ηλεκτρική μοτοσυκλέτα, τα παιδιά μου ήδη γνώριζαν ποιος ήταν ο Valentino Rossi. Στην ηλικία των 6 ετών ξεκίνησαν να μαθαίνουν σκι και μετά τα έστρεψα προς τα μικρά μηχανάκια και τα καρτ. Ενθουσιάστηκαν όταν τους είπα ότι το καλοκαίρι θα πηγαίναμε για οδήγηση αλλά έθεσαν έναν όρο. Οι πινακίδες και των 2 θα είχαν το νούμερο 46.
Τα παιδιά μου, ηλικίας 10 και 11 ετών ήταν περίπου 1,5 μέτρο και αυτό έκανε την επιλογή της μοτοσυκλέτας δύσκολη υπόθεση. Το να βρω επίσης εξοπλισμό είχε ακόμη μία δυσκολία καθώς, όπως όλοι γνωρίζουμε, τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες ψηλώνουν και τα μεγέθη στα ρούχα είναι κάτι ανάμεσα σε παιδικά και ενηλίκων.
Ποια μοτοσυκλέτα να αγοράσω;
Επιστρέφοντας στις Ηνωμένες Πολιτείες, έκανα την έρευνά μου για μοτοσυκλέτες εκτός δρόμου. Εκεί διαπίστωσα ότι το να αγοράσω μία καινούργια ή μεταχειρισμένη μοτοσυκλέτα χωρίς να την δοκιμάσουν τα παιδιά δεν ήταν καλή ιδέα. Τα έβαζα να καβαλήσουν διάφορες για να βρω το σωστό μέγεθος.
Την προσοχή μου είχε τραβήξει μία Yamaha TTR-110. Ήθελα να φτάνουν τα πόδια τους στο έδαφος. Επίσης, η μοτοσυκλέτα έπρεπε να είναι τετράχρονη για να δίνει τόση δύναμη όση ήταν απαραίτητη για να τα ενθουσιάσει και τέλος να είναι αυτόματη. Η Yamaha τηρούσε τις προϋποθέσεις. Ήταν αυτό που ήθελα.
Τότε διαπίστωσα ότι το σωστό ύψος της θέσης είναι πολύ σημαντικό στην επιλογή μιας μοτοσυκλέτας για ένα παιδί. Οι μικρές μοτοσυκλέτες μπορούν εύκολα να οδηγηθούν από πιο ψηλά παιδιά, όμως όταν το παιδί έχει μία ψηλή μοτοσυκλέτα με περισσότερη δύναμη από αυτή που μπορεί να διαχειριστεί, είναι δύσκολο.
Εκ των υστέρων, θεωρώ ότι η TTR-110 ήταν μια καλή επιλογή. Επέλεξα το σωστό μέγεθος για την ηλικία τους γιατί δεν ήθελα να ρισκάρω με μία μοτοσυκλέτα μεγαλύτερου μεγέθους. Ντυμένα με τον κατάλληλο εξοπλισμό από την κορφή μέχρι τα νύχια τα παιδιά μου πήραν την πρώτη τους γεύση από γλυστρήματα και πτώσεις στις καλοκαιρινές διακοπές μας στην Virginia.
Eξηγώντας βασικές αρχές μηχανικής
Ανεξάρτητα από την ηλικία του, είναι σημαντικό για έναν αναβάτη να γνωρίζει τι είναι αυτό που οδηγεί. Με τα παιδιά είναι ακόμη πιο σημαντικό γιατί δεν έχουν διδαχτεί ακόμη μηχανολογία και πώς λειτουργούν οι μοτοσυκλέτες. Το να γνωρίζουν πού είναι το μπροστινό και το πίσω φρένο ή το γκάζι είναι πολύ σημαντικό. Έτσι άρχισα να τους βάζω να μαθαίνουν απέξω τα διάφορα μέρη της μοτοσυκλέτας. Τους εξήγησα (με απλά λόγια) ακόμη και το πώς λειτουργεί ο κινητήρας, τα φρένα, οι ταχύτητες, η αλυσίδα κάνοντας αναφορά στα ποδήλατά τους για να μπορούν να κάνουν τη σύγκριση με κάτι που τους ήταν οικείο.
Όταν έφτασαν σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο αντίληψης του χειρισμού της μοτοσυκλέτας τους τα πήγα σε μία χωμάτινη πίστα.
Διδάσκοντας τα βασικά της οδήγησης
Εξήγησα στα παιδιά μου κάποια βασικά πράγματα: πώς να κοιτάζεις πέρα από την στροφή, πώς να κρατάς το κεφάλι ψηλά, πώς να έχεις σωστή στάση σώματος, πώς να μετακινείς το βάρος σου, πώς να κρατάς τους αγκώνες προς τα έξω και τους ανέλυσα όλη τη διαδικασία του να στρίβεις από την είσοδο μέχρι την έξοδο της στροφής. “Μοιάζει με το snowboard!” φώναξε η κόρη μου. Ο ενθουσιασμός της ήταν σημάδι πως είχε αρχίσει να καταλαβαίνει και να αισθάνεται άνετα πάνω στην μοτοσυκλέτα. Στην αρχή τα παιδιά δεν ήταν συνηθισμένα στο να κινείται η μοτοσυκλέτα κάτω από αυτά αλλά όσο έκαναν ολοένα και περισσότερους γύρους τόσο το πράγμα γινόταν πιο εύκολο. Το γλύστρημα στο πίσω μέρος της μοτοσυκλέτας έγινε το αγαπημένο τους κομμάτι στην οδήγηση. “Αυτό έχει πιο πλάκα από την ιππασία!” είπαν δίνοντας ικανοποίηση στον μπαμπά τους.
Τα μαθήματα που μάθαμε όλοι μας
Μετά από την κατανόηση των βασικών και μετά από πολλές ώρες οδήγησης, αυτό που ήθελαν πια τα παιδιά ήταν περισσότερη ταχύτητα. Στην προσπάθειά τους να τη βρουν έχαναν πολλές φορές το μπροστινό και είχαν πτώσεις. Αυτό ήταν μια καλή ευκαιρία να μάθουν ακόμη περισσότερα πράγματα για το πώς να διορθώνουν τα λάθη τους και να μαθαίνουν μέσα από αυτά. Ευτυχώς το χώμα συγχωρεί τα λάθη στους αρχάριους. Τα παιδιά οδήγησαν την Yamaha TTR-110 και μια μικρότερη TTR-50E. Συγκρίνοντας τις δύο μοτοσυκλέτες, η μεγαλύτερη TTR-110 δεν ήταν τόσο εύκολη αλλά ήταν αρκετά δυνατή για να τους διασκεδάζει. Το αυτόματο κιβώτιο ήταν καλό για αρχή αλλά νομίζω ότι του χρόνου θα πρέπει να περάσουμε σε μια μοτοσυκλέτα με συμπλέκτη.
Αυτό που ανακάλυψα είναι ότι η οδήγηση με τα παιδιά μου προσέφερε πολύ μεγάλη ικανοποίηση αλλά και μεγάλη ένταση. Είχα φοβερό άγχος να τα βλέπω να οδηγούν κοντά στο όριο των δυνατοτήτων τους. Τα παιδιά όμως πήραν πολύτιμα μαθήματα και απέκτησαν εμπειρία.
Το συμπέρασμα που έβγαλα εγώ είναι ότι, εάν η μοτοσυκλέτα είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής σου, μοιράσου το πάθος αυτό με τα παιδιά σου.
του Justin Mendenhall από το bikeminds.com
