Ένα άρθρο του David Emmett
Το 2017 ήταν μια παράξενη χρονιά. Από τη μία πλευρά είδαμε συναρπαστικούς αγώνες στο MotoGP. Είδαμε έναν από τους καλύτερους οδηγούς του παγκόσμιου Superbike, τον Jonathan Rea να αφήνει τη σφραγίδα του στους αγώνες. Είδαμε νέα ταλέντα να κάνουν την εμφάνισή τους και παλιότερα ταλέντα να αναγνωρίζονται.
Από την άλλη μεριά ήταν μια χρονιά θρήνου. Δύο από τα μεγαλύτερα είδωλα των αγώνων έχασαν τη ζωή τους όχι στην πίστα αλλά σε δυστυχήματα στην άσφαλτο. Ο Nicky Hayden και ο Angel Nieto έφυγαν από κοντά μας.
Nicky Hayden, ένας μεγάλος οδηγός, ένας σπουδαίος Άνθρωπος
Ο Nicky Hayden δεν είναι υποψήφιος ως ο καλύτερος οδηγός όλων των εποχών αλλά η σφραγίδα που άφησε στους αγώνες είναι αδιαμφισβήτητη.
Μπορεί να είχε μόνο τρεις νίκες στο ενεργητικό του αλλά ο τρόπος με τον οποίο ο Αμερικανός κέρδισε το πρωτάθλημα του MotoGP του 2006 χαράχτηκε ανεξίτηλα στις αναμνήσεις μας.
Η αφοσίωση και η συνέπειά του τον έκαναν πολύ δημοφιλή παρόλο που οι θαυμαστές του Rossi δεν θα του συγχωρήσουν ποτέ το ότι κέρδισε το ίνδαλμά τους.
Πάνω όμως από τις επιδόσεις του, ο Hayden ήταν ένας πραγματικός πρεσβευτής για το άθλημα, όχι μόνο ως αθλητής, αλλά και ως άνθρωπος. Η ηθική του δεν συγκρίνεται με κανενός στο χώρο αυτόν.
Ήξερε ότι δεν ήταν ο πιο ταλαντούχος αναβάτης αλλά γνώριζε επίσης ότι μπορούσε να δουλέψει σκληρά με αφοσίωση. Στις δοκιμές ήταν πάντα ο πρώτος που έμπαινε στην πίστα όταν άνοιγε και ο τελευταίος που έβγαινε.
Την ίδια αφοσίωση έδειξε και στη σωματική του προετοιμασία. Όταν ο Hayden ήρθε στο MotoGP το 2003, ήταν ένας χαρούμενος, στρογγυλοπρόσωπος νεαρός άνδρας.
Καθώς τα χρόνια περνούσαν, γυμναζόταν πιο εντατικά, χάνοντας διαρκώς βάρος, μερικές φορές περισσότερο απ΄όσο έπρεπε.
Όταν η χρόνια αρθρίτιδα στον δεξιό καρπό του απείλησε να σταματήσει πρόωρα την σταδιοδρομία του, υποβλήθηκε με δικό του ρίσκο σε μια επικίνδυνη χειρουργική επέμβαση αφαιρώντας κάποια κόκαλα και έτσι συνέχισε να αγωνίζεται.
Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε τους οπαδούς του, τους χορηγούς του και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ήταν αυτό που έκανε τον Hayden να μείνει στην ιστορία ως ένας σπουδαίος άνθρωπος. Πάντα ευγενικός, πάντα ανοιχτός, πάντα έτοιμος να υπογράψει αυτόγραφα για τους οπαδούς ή να απαντήσει στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων, ανεξάρτητα από το πόσο δυσάρεστο ήταν γι’ αυτόν.
Προσωπικά μιλώντας, έμαθα πολλά για τους αγώνες μοτοσυκλέτας μόνο και μόνο συζητώντας με τον Nicky Hayden ή απλά παρακολουθώντας την πορεία του.
Angél Nieto- ο άνθρωπος που διαμόρφωσε τους αγώνες
Όταν ο Nieto αποσύρθηκε από τους αγώνες, είχε 90 νίκες GP και 13 – ή μάλλον, 12 + 1, όπως θα το προτιμούσε ο εξαιρετικά προληπτικός Ισπανός – τίτλους.
Ο Nieto ήταν πραγματικά ένας αναβάτης που προώθησε το άθλημα και σηματοδότησε την αλλαγή στο στυλ του.
Το πόσο σημαντικός ήταν ο Nieto για τους αγώνες ήταν κάτι που υποτιμήθηκε εκτός Ισπανίας, πιθανότατα επειδή δεν αγωνίστηκε ποτέ στην μεγάλη κατηγορία. Ο κόσμος – ειδικά οι Εγγλέζοι – αγνοούσε τις 62 νίκες του στα 125cc και τις 27 στην κατηγορία των 50cc.
Δεν έγινε αντιληπτό προς τα έξω πόσο ρόλο έπαιξε ο Nieto στην ανάπτυξη του αθλήματος στην Ισπανία και στην αλλαγή του τρόπου λειτουργίας του.
Ο Nieto αγωνίστηκε στις μικρές κατηγορίες επειδή μεγάλωσε στη δικτατορία του Φράνκο. Η Ισπανία του Φράνκο ήταν ένας απομονωμένος τόπος, και η εθνικιστική κυβέρνησή του απέκλειε τις ξένες επιρροές.
Για να προστατευτούν οι Ισπανοί παραγωγοί μπήκαν τεράστια εμπορικά εμπόδια στους ξένους κατασκευαστές. Οι εγχώριες εταιρείες εξειδικεύτηκαν σε μοτοσυκλέτες μικρού κυβισμού και οι Ισπανοί αναβάτες σχεδόν αναπόφευκτα κατέληξαν να αγωνίζονται στις μικρότερες κατηγορίες. Κατηγορίες που κυριάρχησε ο Nieto.
Ο Nieto εκμεταλλεύτηκε την επιτυχία του για να επηρεάσει την πορεία του αθλήματος. Έγινε φίλος με τον Φράνκο και στη συνέχεια απέκτησε ιδιαίτερη φιλία με τον βασιλιά Χουάν Κάρλος όταν αυτός επέστρεψε στο ισπανικό θρόνο.
Ο Nieto χρησιμοποίησε αυτές τις φιλίες για να προωθήσει το άθλημα, να πάρει πολιτική υποστήριξη για τους αγώνες και έπαιξε ένα καθοριστικό ρόλο στη στήριξη της Dorna, θέτοντας τις βάσεις για το άθλημα όπως είναι σήμερα.
Έχει επίσης εμπνεύσει μια γενιά μεταγενέστερων αναβατών, όπως οι Jorge “Aspar” Martinez, Sito Pons, Alberto Puig, Alex Crivillé – ο πρώτος πρωταθλητής της Ισπανίας – και στη συνέχεια άνοιξε ο δρόμος για τους Jorge Lorenzo, Marc Márquez, Dani Pedrosa, Maverick Viñales και πολλούς άλλους.
Οι “φωνές” του MotoGP
Μέσα στο 2017, το MotoGP έχασε επίσης δύο από τις εμβληματικές φωνές του αθλήματος -ευτυχώς λόγω συνταξιοδότησης. Μετά από 37 χρόνια στο άθλημα, ο σχολιαστής του MotoGP.com Nick Harris αποσύρθηκε για να περάσει περισσότερο χρόνο στο σπίτι του.
Αλλά και ο Julian Ryder αποσύρθηκε από τον σχολιασμό του MotoGP στην BT Sport.
Τόσο ο Harris όσο και ο Ryder έχουν ασχοληθεί πολύ καιρό με τους αγώνες και έχουν αφήσει ένα τεράστιο στίγμα στον τρόπο με τον οποίο το άθλημα έχει μεταφερθεί σε μας τους θεατές. Οι αποχωρήσεις τους ίσως είναι και ένα μικρό σημάδι του αυξημένου άγχους που επικρατεί στο MotoGP.
Για τους περισσότερους οπαδούς, ο Nick Harris ήταν η ευχάριστη φωνή του MotoGP, ο φιλικός επικεφαλής των συνεντεύξεων Τύπου του MotoGP και η παθιασμένη φωνή στο δωμάτιο σχολιασμού. Έξω από το δωμάτιο σχολιασμού, ήταν τόσο φιλόξενος και φιλικός όσο θα περίμενε κάποιος από τη φωνή του. Η πρώτη μου συνάντηση με τον Nick ήταν στη Jerez, στις πρώτες δοκιμές του MotoGP που παρακολούθησα το 2009.
“Είσαι ο Nick Harris!” ούρλιαξα όταν τον πρωτοείδα μέσα σε ένα γραφείο όπου είχα πάει για να συναντήσω κάποιον άλλον. Αντί να απαντήσει στην ηλίθια παρατήρησή μου – ο Nick Harris γνώριζε πολύ καλά ότι ήταν πράγματι ο Nick Harris – με υποδέχτηκε με χαρά και με ρώτησε πώς θα μπορούσε να βοηθήσει.
Ο Nick Harris έζησε μερικές από τις σημαντικότερες περιόδους των αγώνων μοτοσυκλέτας, πρώτα ως δημοσιογράφος και αργότερα ως εκφωνητής.
Julian Ryder
Όταν άρχισα να παρακολουθώ πάλι τους αγώνες το 1990. για μένα, ο Julian Ryder ήταν η φωνή των αγώνων. Έχω συνδέσει τη φωνή του με τα τα World Superbikes στη δεκαετία του 1990, και στη συνέχεια με το MotoGP στην αλλαγή του αιώνα.
Το ήρεμο και προσεγμένο σχόλιο του Ράιντ, με ένα έντονο ωστόσο πνεύμα, ήταν το τέλειο αντίβαρο στους πιο ενθουσιώδεις συν-σχολιαστές του όπως ο Toby Moody ή ο Keith Huewen.
Οι περιλήψεις του Ryder στην ιστοσελίδα του Superbikeplanet.com ήταν επίσης ένα υπόδειγμα συντομίας, περιγράφοντας συνοπτικά τις βασικές λεπτομέρειες στο τέλος κάθε ημέρας στο MotoGP. Έμαθα πολλά για το άθλημα και για το πώς να γίνω δημοσιογράφος διαβάζοντας και συζητώντας με τον Julian Ryder.
Η αποχώρηση του Julian Ryder από το paddock του MotoGP είναι επίσης σύμπτωμα του άγχους που διακατέχει τους σύγχρονους αγώνες.. Η μετάβαση σε 19 αγώνες το 2018 – και ίσως 20 στα επόμενα χρόνια – κάνει ένα ήδη βαρύ πρόγραμμα να γίνει ακόμα πιο σκληρό.
Όλο αυτό αρχίζει να οδηγεί σε αλλαγή της φρουράς στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και επιτρέπει σε νεότερα, πιο φρέσκα πρόσωπα να μπουν στους αγώνες.
Dylan Gray
Δεν αποχωρούν μόνο οι μεγαλύτεροι σε ηλικία δημοσιογράφοι το MotoGP. Ο ρεπόρτερ Dylan Gray φεύγει από την Dorna. Για τον Gray δεν φταίει το ωράριο αλλά το ότι αναχωρεί για τις ΗΠΑ όπου θα κυνηγήσει άλλες επαγγελματικές ευκαιρίες.
Η αποχώρηση αυτή αποτελεί τεράστια απώλεια για τo MotoGP καθώς ήταν ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος με μεγάλη αντίληψη και μεγάλη ικανότητα στο χειρισμό του λόγου. Ήταν αυτός που μπορούσε να εξηγήσει πολύπλοκα τεχνικά ζητήματα σε απλή γλώσσα -εν μέρει λόγω του τεχνικού του υπόβαθρου. Ήταν ένας από τους λίγους δημοσιογράφους που κατάλαβαινε τι συμβαίνει σε βάθος και τι σήμαιναν στην πράξη οι αλλαγές στις μοτοσυκλέτες.
Πολλές φορές οι δημοσιογράφοι έκλεβαν ειδήσεις που είχε “ξετρυπώσει” ο Gray και τις παρουσίαζαν ως δικές τους.
Ευτυχώς τη θέση του θα πάρει ένα αξιόλογο και χαρισματικό πρόσωπο, ο Simon Crafar, πρώην πρωταθλητής στα 500 κ.εκ.
Μετακινήσεις στελεχών
Μέσα στο 2017 υπήρξε και μία κινητικότητα μεταξύ διακεκριμένων στελεχών του MotoGP καθώς και στα Μέσα. Το αφεντικό της HRC Shuhei Nakamoto αναγκάστηκε να παραιτηθεί καθώς η πολιτική των ιαπωνικών εργοστασίων είναι να αποχωρούν τα ανώτερα στελέχη τους όταν φτάσουν στην ηλικία των 60 ετών. Το ίδιο είχε συμβεί και στον Masao Furusawa της Yamaha αλλά σε αντίθεση με τον Furusawa, ο οποίος παρέμεινε στην Ιαπωνία και τώρα διαχειρίζεται μια εταιρεία συμβούλων, ο Nakamoto δεν μπορούσε να μείνει μακριά. Τώρα εργάζεται για την Dorna ως ειδικός σύμβουλος στα προγράμματα ταλέντων τους. Είναι ο άνθρωπος που υπέγραψε με τον Casey Stoner και τον Marc Márquez, ο άνθρωπος που κατάλαβε πώς να αξιολογήσει την κριτική του Dani Pedrosa για να κάνει ανταγωνιστική την μοτοσυκλέτα του. Η ματιά του είναι αδιαμφισβήτητη.
Ο Nakamoto δεν ήταν ο μόνος που αποχώρησε από την Honda. O διευθυντής της ομάδας, Livio Suppo ανακοίνωσε επίσης την αποχώρησή του. Και ο Suppo έχει μεγάλο παρελθόν ως κυνηγός ταλέντων αλλά και στο να δίνει πετυχημένες κατευθυντήριες γραμμές στην ομάδα. Βοήθησε στο να έρθει ο Marco Melandri στα 125 κ.εκ., ήταν ενορχηστρωτής στην επιτυχία της Ducati και πρόσωπο κλειδί στην επιτυχημένη πορεία της Honda από το 2010. Ο Suppο θα επικεντρωθεί τώρα στην ανάπτυξη ηλεκτρικών mountain bikes.
Ένα φιλόδοξο σχέδιο που εγκαταλείφθηκε
To 2017 ήταν η χρονιά που αποχαιρετίσαμε το project της δημιουργίας πίστας στην Ουαλία.
Ήταν ένα πολύ φιλόδοξο και υπέροχο σχέδιο. Μια καλά σχεδιασμένη πίστα σε ένα εντυπωσιακό σκηνικό κάπου στην άκρη του Hvωμένου Βασιλείου. Δεν θα ήταν μόνο πίστα αγώνων αλλά και ένα πάρκο αναψυχής, ένα κέντρο άριστων εγκαταστάσεων μηχανολογίας που θα περιλάμβανε εκπαιδευτικά κέντρα, εγκαταστάσεις παραγωγής και εργαστήρια.
Ήταν προφανές ότι επρόκειτο για μια τεράστια επένδυση. Οι επενδυτές του ιδιωτικού τομέα ήθελαν να αναλάβει το κράτος το ρίσκο αυτής της επένδυσης κάτι που η κυβέρνηση της Ουαλίας δεν ήθελε. Η εταιρεία Valley Development Company που ήταν πίσω από την πίστα της Ουαλίας προσπάθησε να πείσει την κυβέρνηση για τα οικονομικά ωφέλη αυτού του εγχειρήματος αλλά δεν τα κατάφερε.
Είναι θέμα χρόνου να ανακοινωθεί και τυπικά η εγκατάλειψη του φιλόδοξου αυτού σχεδίου.
Μια νέα χρονιά έρχεται
Μπορεί να χάθηκαν αρκετά το 2017 αλλά προχωράμε με αισιοδοξία προς το 2018. Και είναι πολλά αυτά που περιμένουμε:
-Το MotoGP θα γίνει περισσότερο ανταγωνιστικό όπως όλα δείχνουν με τις Suzuki KTM και Aprilia να πλησιάζουν τις Honda Yamaha και Ducati σε ένα grid γεμάτο ταλέντα.
- Στη Moto2 θα δούμε να μπαίνει νέο αίμα για να ανταγωνιστεί έμπειρους αναβάτες. Στη Moto3 άνοιξαν επίσης οι πόρτες μετά την αποχώρηση των Joan Mir και Romano Fenati.
- Νέοι κανόνες στο παγκόσμιο πρωτάθλημα superbikes θα κάνει τις μάχες ακόμα πιο ενδιαφέρουσες παρόλο που το να νικήσει κάποιος τον Jonathan Rea φαίνεται πιο απίθανο.
Ας αποχαιρετίσουμε λοιπόν το 2017 και ας καλωσορίσουμε θερμά το 2018!
