του Gaz Boulanger
Όταν ο Βρετανός δημοσιογράφος Mat Oxley γράφει με τρομερές λεπτομέρειες για το Isle of Man, το κάνει με την ιδιότητα του πρώην αγωνιζόμενου στον συγκεκριμένο αγώνα και μάλιστα επί 5 συνεχείς χρονιές τη δεκαετία του ’80.
Ως συνεργάτης του Motor Cycle News (MCN), ήταν σε θέση να φέρει τους αναγνώστες του στον αγώνα και να πάρει τη νίκη στα 250 κ.εκ. το 1985 από τον Gary Padgett, ο οποίος βγήκε εκτός αγώνα μετά από πτώση. Εκείνη τη χρονιά, όχι μόνο πήρε την καρώ σημαία αλλά κατέγραψε και χρόνους ρεκόρ.
Σήμερα, ο Oxley, στα 58 του, γράφει στην στήλη του στο περιοδικό MotorSport. Παρακολουθεί τους περισσότερους αγώνες μοτοσυκλέτας διεθνώς για να παίρνει από πρώτο χέρι τη μυρωδιά των αγώνων και να γράφει για τους “μονομάχους πίσω από τα τιμόνια”. Η κριτική του για την εμφάνιση του Jorge Lorenzo στον τελευταίο αγώνα της σεζόν στη Βαλένθια ήταν χωρίς περιστροφές ακριβής όπως φάνηκε στην τελευταία του φράση: “Θα ήθελα να δω τον Lorenzo ή τον Dovizioso να κερδίζουν τον τίτλο με την Ducati αλλά πιστεύω ότι οι πράξεις του Lorenzo την Κυριακή ήταν πράξεις ενός τρομερά εγωπαθούς κ*λοπαιδου”.
Αφού έψαξα στο λεξικό τη λέξη “εγωπαθής” ήρθα σε επαφή με τον Mat Oxley για αυτήν εδώ τη συνέντευξη.
Αγωνίστηκες στο Isle of Man TT από το 1984 μέχρι το 1989. Πώς είναι η αίσθηση του να είσαι εσύ ο Ρωμαίος μονομάχος πίσω από το τιμόνι;
Όταν μπήκα σε αυτό το χώρο και άρχισα να αγωνίζομαι το 1979, σχεδόν μισούσα τους αγώνες σε κανονικούς δρόμους γιατί δύο ήρωές μου, ο Tom Herron και ο Pat Hennen είχαν τελειώσει άσχημα την καριέρα τους σε τέτοιους αγώνες. (Ο Herron σκοτώθηκε στο NW200 του 1979 και ο Hennen υπέστη σοβαρές βλάβες στο ΤΤ του 1978 που τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει την καριέρα του).
Το 1984 εργαζόμουν ως δοκιμαστής μοτοσυκλετών για το MCN και είχα ήδη ξεκινήσει την αγωνιστική μου καριέρα. Ο εκδότης μου είπε ότι θα μπορούσα να συμμετάσχω σε έναν αγώνα στο ΤΤ. Στην αρχή είπα όχι. Μετά όμως σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να το δω σαν χαλαρές διακοπές δύο εβδομάδων. Πήγα εκεί να κάνω κάποιες δοκιμές με μια μοτοσυκλέτα δρόμου. Το μέρος με τρόμαξε.
Τότε αποφάσισα να κάνω έναν δοκιμαστικό γύρο και να σταματήσω. Οι δοκιμές ήταν στις 4.30 το πρωί. Πραγματικά δεν είχα ξαναδιασκεδάσει τόσο πολύ πάνω σε μοτοσυκλέτα.
Αν έχεις μεγαλώσει οδηγώντας με τους φίλους σου σε δρόμους και όχι σε πίστες το ΤΤ είναι τρομερή εμπειρία. Την περισσότερη ώρα είσαι με 5η ή 6η ταχύτητα, ακουμπώντας στους φράχτες και ξύνοντας τοίχους.
Δεν υπάρχει τίποτα παρόμοιο. Κάθε γύρος είναι και μια περιπέτεια. Είσαι με την ψυχή στο στόμα συνέχεια.
Σταμάτησα το 1989 όταν 5 οδηγοί έχασαν τη ζωή τους, μεταξύ των οποίων και ένας καλός φίλος.
Ο Oxley αλλάζει μοτοσυκλέτα με τον Gilbert Roy στον 8ωρο αγώνα στη Suzuka το 1989. Οδηγοί σε αυτόν τον αγώνα ήταν πολλοί διάσημοι μεταξύ των οποίων Kevin Schwantz, Carl Fogarty, Wayne Rainey, Simon Crafar, John Kocinski, και Doug Polen. Οι Oxley και Roy τερμάτισαν 12οι μπροστά σε 159.000 θεατές.
Πώς αποφάσισες να μπεις στους αγώνες;
Ζούσαμε στην εξοχή και ο μεγάλος μου αδερφός πήρε μια μοτοσυκλέτα για να πηγαίνει στο κολλέγιο. Έπρεπε να πάρω κι εγώ μία. Στο δρόμο κάναμε κόντρες. Ήταν προφανές ότι, αν θέλαμε να κρατήσουμε τα διπλώματά μας και να μείνουμε ζωντανοί έπρεπε να αρχίσουμε τους αγώνες σε κανονικές πίστες. Δεν υπήρχαν μακρόπνοα σχέδια τότε. Το θέμα ήταν πώς θα εκτονωθεί η τεστοστερόνη.
Πώς ασχολήθηκες τόσο ενεργά με τη δημοσιογραφία;
Σχεδόν δύο χρόνια μετά την ενασχόλησή μου με τους αγώνες, βρήκα δουλειά ως δημοσιογράφος στο χώρο.
Τα πράγματα ήταν διαφορετικά τότε. Τα αφεντικά δεν ήθελαν να μου δώσουν δουλειά γιατί φοβούνταν ότι θα χτυπήσω. Διάβαζα όλα τα περιοδικά για μοτοσυκλέτες από τότε που πήγαινα σχολείο. Το μόνο πράγμα που σκεφτόμουν ήταν ότι “αυτή είναι η δουλειά για μένα!”. Τελικά, τον Μάρτιο του 1981 έπιασα δουλειά σε ένα περιοδικό που λεγόταν The Bike. Από τότε κάνω το ίδιο πράγμα. Γιατί να το αλλάξω; Αν αγαπάς τις μοτοσυκλέτες και σε ενδιαφέρει να μάθεις το πότε, το τι, το πώς και το γιατί, αυτή είναι η καλύτερη δουλειά.
Μιλώντας για δημοσιογραφία, το επάγγελμά μας έχει εξελιχθεί από το 1980. Πώς θωρακίζεις το μυαλό σου από όλο αυτό το διαδικτυακό θόρυβο όταν δουλεύεις με τόσο στενές προθεσμίες για τα ρεπορτάζ σου για τους αγώνες και για τα βιβλία σου;
Ξεκίνησα να δουλεύω σε γραφομηχανή. Τα πρώτα λαπτοπ ήρθαν στα τέλη του 1980. Όπως και τα φαξ. Μετά ήρθαν τα modem. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης άλλαξαν τα πράγματα και θετικά και αρνητικά. Μπορείς να έχεις άμεση επαφή με τους αναγνώστες σου αλλά από την άλλη πλευρά υπάρχουν πολλοί παλιομοδίτες που δεν δέχονται αυτές τις αλλαγές. Στην ουσία όμως δεν έχει αλλάξει τίποτα. Κάνεις απλά τη δουλειά σου. Παρακολουθείς τι συμβαίνει, μιλάς με τους κατάλληλους ανθρώπους και μετά γράφεις. Το 90% αυτών που γράφω προέρχονται από απλή περιέργεια.
Η “φωνή” του MotoGP, o Nick Harris συνταξιοδοτήθηκε. Γνωρίζεις ποιος θα τον αντικαταστήσει το 2018; Επίσης δυο λόγια για την αποχώρηση του Dylan Gray.
Ο Steve Day θα αντικαταστήσει τον Nick. Κάνει την ίδια δουλειά για την Moto2 και την Moto3 τα τελευταία 2 χρόνια. Ο Dylan Gray ήταν φοβερός αλλά η Dorna θα τον αντικαταστήσει με έναν πρώην αγωνιζόμενο (Simon Crafar), κι έτσι θα πάνε όλα καλά.
Ποια πλευρά της μοτοσυκλέτας σε συναρπάζει περισσότερο; Το MotoGP ή το Isle of Man;
Είναι τόσο διαφορετικά. Όταν βλέπω το ΤΤ στην τηλεόραση, διαπερνά ρεύμα την σπονδυλική μου στήλη πιθανά γιατί χτυπάει καμπανάκια στο κεφάλι μου. Είναι τρομερά επικίνδυνο και όταν το παρακολουθώ απλά ελπίζω να τερματίσουν όλοι όρθιοι. Ο φόβος τείνει να επισκιάσει τον αγώνα αυτόν αλλά πιστεύω ότι είναι τρομερό που υπάρχουν ακόμη οδηγοί που πάνε εκεί να τρέξουν. Το MotoGP από την άλλη πλευρά είναι στην καλύτερη κατάσταση από ποτέ. Ο Marquez έχει ανεβάσει το επίπεδο σε σημείο που δεν έχουμε ξαναδεί. Είμαι κολλημένος στην οθόνη τον Ιούνιο που ξεκινά το ΤΤ αλλά με τρομάζει και έτσι βρίσκω πιο διασκεδαστικό το MotoGP.
Δώσε μας μια ιδέα πώς είναι να καλύπτεις 18 αγώνες MotoGP μέσα σε έναν χρόνο. Πόσα μίλια διανύεις αεροπορικώς κατά μέσο όρο και πόσες ώρες εργάζεσαι την εβδομάδα;
Δεν καλύπτω όλους τους αγώνες τώρα, ίσως 13 ή 14. Αυτή η δουλειά είναι τέλεια αλλά θα βοηθούσε να διακτινίζεσαι σπίτι σου κάθε βράδυ. Οι περισσότεροι που ασχολούνται με τους αγώνες περνούν 200 με 250 μέρες μακριά από τα σπίτια τους. Στην ουσία δεν έχεις κανονική ζωή. Είναι σαν να θυσιάζεις τη ζωή σου για το MotoGP πράγμα που δεν είναι κακό. Υπάρχουν πολύ χειρότερες ζωές.
Είναι κάπως περίεργο. Όταν είσαι στους αγώνες δεν έχεις την αίσθηση ότι δουλεύεις σκληρά γιατί κάνεις κάτι που αγαπάς πολύ αλλά μετά από ένα Σαββατοκύριακο αισθάνομαι διαλυμένος. Η αλήθεια είναι ότι δουλεύω πολύ και εκτός MotoGP, κυρίως πάνω στην έρευνα.
Το πρωτάθλημα του 2017 ήταν σαφώς διαφορετικό από το 2016. Στο ξεκίνημα υπήρχαν μεγάλες προσδοκίες για τον Maverick Viñales με έναν Marc Marquez να κλέβει θεαματικά τις εντυπώσεις και από την άλλη μεριά τις -αναμενόμενες μάλλον- επιδόσεις του Andrea Dovizioso. Είχες προβλέψει κάτι από όλα αυτά;
Ήδη, από το 2016 τα καινούργια ελαστικά και τα ηλεκτρονικά συστήματα άλλαξαν τα πάντα-κυρίως προς το καλύτερο.
Υποθέσαμε ότι ο Viñales θα ήταν ο κύριος αντίπαλος του Marc. Σε κάθε δοκιμή πριν την έναρξη του πρωταθλήματος ήταν στην κορυφή και κέρδισε τους 2 πρώτους αγώνες. Η Yamaha όμως δεν μπόρεσε να “δουλέψει” καλά στις ολισθηρές πίστες και έπειτα η Michelin άλλαξε το μπροστινό ελαστικό και έτσι ο Viñales δεν κατάφερε να κερδίσει άλλον αγώνα.
Το θέμα είναι ότι όλοι αυτοί οι οδηγοί είναι εξίσου καλοί. Οι τεχνικές λεπτομέρειες είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά. Η αλλαγή στα ελαστικά και στο λογισμικό βοήθησε περισσότερο απ΄όλους την Ducati γι’αυτό και ο Dovizioso κατάφερε να είναι ανταγωνιστικός. Στο τέλος όμως ο Marquez ήταν απλά εκπληκτικός.
Μιλώντας για εκπλήξεις, ποια είναι η άποψή σου για τον Johann Zarco; Θα συνεχίσει την τροχιά του την επόμενη χρονιά;
Ο Zarco είναι πολύ, πολύ γρήγορος, η τεχνική του ταιριάζει με την επιλογή των ελαστικών και αυτό κάνει πολύ σημαντική τη διαχείριση των ελαστικών κατά τη διάρκεια του αγώνα. Μου αρέσει αυτό, το ότι οι οδηγοί πια πρέπει να κάνουν στρατηγική οδήγηση, κρατώντας δυνάμεις για τους τελευταίους γύρους. Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι βοήθεια θα του προσφέρει η Yamaha για το 2018.
Ήσουν αυτός που έκανες το ρεπορτάζ για την απόφαση της Dorna να βάλει μία καινούργια κατηγορία, τις ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες το 2019. Ποια είναι η άποψή σου για τις μοτοσυκλέτες αυτές; Πιστεύεις ότι θα κάνουν τους αγώνες πιο ενδιαφέροντες;
Τα πράγματα πάνε προς τα εκεί. Η Dorna πρέπει να προσαρμοστεί έτσι όπως έκανε και με τις τετράχρονες μοτοσυκλέτες όταν οι δίχρονες ολοκλήρωσαν την πορεία τους. Ο θόρυβος πιστεύω θα είναι ένα θέμα. Με κάποιο τρόπο πρέπει να κάνουν θορυβώδεις αυτές τις μοτοσυκλέτες.
Μετάφραση: Gilu
