“Κράτα λίγο την μπύρα μου να σου δείξω κάτι”.
Ακούγεται γελοίο αλλά πάντα ζήλευα τους ανθρώπους που είχαν τόσο υπερβολική αυτοπεποίθηση. Η ικανότητα να βλέπεις οποιοδήποτε εμπόδιο μπροστά σου και να έχεις την πεποίθηση ότι θα το ξεπεράσεις όσο μεγάλο και να είναι. Μπορεί να φαίνεται περίεργο που αυτό το λέει κάποιος που έχει κάνει πολλά χιλιόμετρα πάνω στην μοτοσυκλέτα του, και σε πίστες και σε ταξίδια, αλλά ναι, σκέφτομαι πολύ, έχω άγχος και πάντα για να νιώσω άνετα με κάτι, χρειάζομαι δύο φορές τον χρόνο που χρειάζονται οι άλλοι. Είμαι διανοούμενος, όχι αθλητής. Θα μπορούσα να μιλάω επ’ άπειρον για θέματα εμπιστοσύνης και ψυχολογίας αλλά τώρα θα ασχοληθούμε με το πόσο ισχύει αυτό στην οδήγηση μοτοσυκλέτας.
Φαντάσου να κάθεσαι πάνω στο μοτοκρός σου. Είσαι νέος οδηγός δεν ξέρεις πραγματικά τι ακριβώς κάνεις και βρίσκεσαι μπροστά σε μία τρομερά απότομη χωμάτινη ανηφόρα. Μέσα σε δευτερόλεπτα έχεις σκεφτεί τι μπορεί να πάει στραβά και έχεις φανταστεί όλους τους πιθανούς τρόπους που μπορεί να χτυπήσεις, καθώς και όλα τα λάθη που θα προκαλέσει η απειρία σου. Δεν έχεις καν δοκιμάσει να ανέβεις αλλά μέσα σου έχεις αποφασίσει ότι είναι πολύ δύσκολο αυτό για σένα.
Ακουμπάς συνέχεια τα φρένα, κοιτάζεις τα βράχια και τώρα ο φόβος σου έχει γίνει ακόμα χειρότερος. Όπως οι αυτοεκπληρούμενες προφητείες, το άγχος σου πλέον είναι αυτό που μπορεί να προκαλέσει το λάθος.
Οι φίλοι σου μπορεί να σε πειράζουν ότι είσαι κότα και ότι πρέπει να σταματήσεις να είσαι κότα! Αυτό όμως δεν αλλάζει το ότι νιώθεις σχεδόν παράλυτος από τον φόβο.
Αυτός είναι ο πιο απλός τρόπος που μπορώ να περιγράψω το πώς είναι για κάποιο αγχώδες άτομο με δραστήρια φαντασία η εκμάθηση της οδήγησης. Ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι τρόποι να το ξεπεράσεις από το να ουρλιάξεις “ΠΑΜΕΕΕΕΕ” και να επιτεθείς στην ανηφόρα.
Εκπαίδευση
Ένας από τους πιο εύκολους τρόπους για να καταλάβεις τι ακριβώς κάνεις όταν οδηγείς, είναι η επαγγελματική εκπαίδευση. Έχω κάνει πολλά μαθήματα σε αυτά τα 12 χρόνια που οδηγώ. Έχω κάνει πολλές ασκήσεις μέσα σε πάρκινγκ μέχρι να αισθανθώ άνετα για να ξεκινήσω τις μεγάλες διαδρομές. Μετά από έξι μήνες σε φαράγγια και αυτοκινητόδρομους, άρχισα να σκέφτομαι ότι ήμουν καλός οδηγός … μέχρι που έριξα την μοτοσυκλέτα μου στην άκρη του Glendora Mountain Road στη Νότια Καλιφόρνια.
Την επόμενη φορά που ανέβηκα σε μοτοσυκλέτα, έτρεμα κάθε φορά που έβλεπα μία στροφή. Δεν ήξερα τι κάνω λάθος αλλά ήξερα ότι δεν θέλω να ξανασυμβεί. Αγόρασα μερικά βιβλία για μοτοσυκλέτα προκειμένου να σταματήσω να κάνω λάθη. Μετά αποφάσισα πως πρέπει να κάνω την εκπαίδευση μέσα σε πίστα για να μάθω να στρίβω σωστά. Έκλεισα μία σειρά μαθημάτων για αρχάριους σε μία σχολή που λεγόταν Streets of Willow. Μάλλον ήμουν ο πιο αργός μαθητής τους αλλά όσο περισσότερες στροφές έκανα, τόσο πιο εύκολο ήταν να εφαρμόσω τις τεχνικές που μάθαινα. Όταν ξεκίνησα να παίρνω μέρος σε αγώνες ήταν προφανές ότι είχα φτάσει στο ανώτατο όριο μεταξύ ταχύτητας και φόβων που είχα. Αυτό που πιστεύεις ότι κάνεις με αυτό που πραγματικά κάνεις δεν είναι απαραίτητα το ίδιο, έτσι όταν οι δάσκαλοί μου ανέλυσαν τι κάνω λάθος και μου έδειξαν πώς να είμαι ήρεμος αυξάνοντας την ταχύτητα, είχα μία σημαντική πρόοδο στην οδήγηση.
Αλλά οι σχολές οδήγησης μπορεί να είναι ακριβές και δεν έχουμε όλοι τον απαραίτητο χρόνο και χρήμα να ξοδέψουμε για να πάρουμε μία επαγγελματική κριτική από έναν ειδικό. Παρά το ότι έχω δυνατά επιχειρήματα ότι είναι προτιμότερο να ξοδέψεις τα χρήματά σου σε μία καλή εκπαίδευση και όχι σε μία καινούργια εξάτμιση, δεν είναι πάντα έτσι. Ευτυχώς, στο διαδίκτυο υπάρχουν πολλές πηγές πληροφόρησης σχετικά με το θέμα. Κατά τη διάρκεια της καραντίνας είδα άπειρα βίντεο στο youtube από επαγγελματίες οδηγούς που εξηγούσαν με μεγάλη λεπτομέρεια τις τεχνικές οδήγησης. Με τους σπόρους της γνώσης στο κεφάλι μου αποφάσισα να εστιάσω την προσοχή μου στο χειρισμό του συμπλέκτη σε συνδυασμό με τα φρένα μπρος και πίσω, αναγκάζοντας το μυαλό μου να μην σκέπτεται τις πιθανές πτώσεις αλλά το παρόν. Τα προηγούμενα τρομακτικά εμπόδια άρχισαν να μετατρέπονται σε ένα κομάτι παζλ που έπρεπε να λύσω και όχι σε θανατηφόρα ατυχήματα όπως τα φανταζόμουν εγώ μέχρι τότε.
Γνώρισε τον εχθρό σου
Σχετικά με αυτό το τελευταίο σημείο ήθελα να πω ότι το μεγάλο άγχος μας προέρχεται πολλές φορές από το ότι το μυαλό μας τρέχει πολύ και φοβόμαστε κάτι που πιθανότατα να μην συμβεί ποτέ. Είναι ένας συνδυασμός αβεβαιότητας και έλλειψης εμπιστοσύνης.
Αν η αβεβαιότητα είναι ο εχθρός, τότε θα πρέπει να την μειώσεις. Αν κάποιος φίλος σου πρότεινε ένα άγνωστο για σένα μονοπάτι, μπορείς να βρεις κάποια βίντεο από άλλους που είχαν οδηγήσει σε αυτό το σημείο νωρίτερα. Αν δεν υπάρχει βίντεο θα υπάρχει σίγουρα ένας χάρτης που μπορείς να δεις για να πάρεις μία ιδέα, ή ακόμα μπορείς να ρωτήσεις κάποιον που έχει κάνει αυτή τη διαδρομή.
Όταν δεν υπάρχει ο χρόνος να τα δεις όλα αυτά, και βρεθείς μπροστά στο εμπόδιο που σε φοβίζει, τότε το να το περπατήσεις ίσως σου δώσει μία εικόνα του, να κατανοήσεις πόσο τρομακτικό ή όχι είναι και να χρησιμοποιήσεις την λογική σου για να το περάσεις.
Κίνητρο
Όταν αποφάσισα ότι θέλω να μάθω να οδηγώ στο χώμα μετά από χρόνια οδήγησης στην άσφαλτο ένιωσα ότι επέστρεψα στο σημείο μηδέν ακόμα και αν είχα εμπειρία δέκα χρόνων. Η αίσθηση ότι τα λάστιχα γλιστρούσαν παντού με τρομοκρατούσε όπως και τα βράχια, οι αμμόλοφοι μου προκαλούσαν φόβο. Σε ένα σημείο έβαλα τα κλάματα όταν χρειάστηκε να περάσω από ένα απότομο ύψωμα αλλά δεν είχα άλλη επιλογή αν ήθελα να επιστρέψω. Είναι εύκολο να πεις “Αν είναι τόσο τρομακτικό τότε δεν είναι για σένα” αλλά θα ήθελα να είναι για μένα και ξέρω ότι η ικανοποίηση μετά είναι μεγάλη. Όταν έλεγα στον εαυτό μου “μπορείς να το κάνεις” δεν κατάφερνα πολλά αλλά όταν έλεγα “αν το κάνεις θα πάρεις δώρο στον εαυτό σου το αγαπημένο σου παγωτό” λειτουργούσε πολύ καλά!
Δώσε στον εαυτό σου μία ανταμοιβή. Μπορεί ο λόφος που κατάφερες να διασχίσεις για κάποιους να μην είναι τίποτα, για σένα όμως σημαίνει πολλά και πρέπει να ανταμείψεις τον εαυτό σου με κάτι, γιατί νίκησες τον φόβο σου και αυτό είναι σπουδαίο. Θα εντυπωσιαστείς επίσης με το πόσο βοηθάει το να χαμογελάς πριν ξεκινήσεις να περνάς την δυσκολία από το να έχεις τρομαγμένο ύφος. Στην τελική, δεν πειράζει που φοβάσαι, ειδικά όταν μαθαίνεις κάτι. Ο αρχικός φόβος που νιώθεις δεν σημαίνει ότι δεν κάνεις για μοτοσυκλέτα, και, ανεξάρτητα με το πόσο εύκολο το κάνουν οι φίλοι σου να φαίνεται, να ξέρεις ότι δεν είσαι ο μοναδικός που αισθάνεται έτσι. Να είσαι υπομονετικός. Και όταν καταφέρεις να νικήσεις τα εμπόδια, ο αέρας που θα ανεμίζει τα μαλλιά σου πάνω στην μοτοσυκλέτα θα είναι για σένα πολύ ευχάριστη αίσθηση.
