Σε πρόσφατο άρθρο του David Emmett στο asphaltandrubber.com ενόψει του αγώνα MotoGP στο Sachsenring, διαβάζουμε τα εξής:
[…Ο Joan Mir, ίσως ακούσια, έδωσε μία εικόνα για τον τρόπο που σκέφτεται ένας οδηγός και γιατί ο Rossi μπορεί να αποσυρθεί από τους αγώνες.
Μετά από δηλώσεις του Jorge Lorenzo –τρείς φορές πρωταθλητή του ΜοtoGP- ότι ο λόγος που αγωνιζόταν ήταν η ικανοποίηση που είχε όταν έφερνε νίκες, ο Mir συμφώνησε ότι η νίκη είναι αυτή που θέλει ο οδηγός αγώνων, όχι απλά ο συναγωνισμός.
“Για μένα είναι ξεκάθαρο: Το διασκεδάζω όταν είμαι γρήγορος“, μας είπε ο Mir. “Απλά μισώ το να μην είμαι γρήγορος. Υποφέρεις όταν είσαι αργός και όταν προσπαθείς να πας γρηγορότερα έχεις πτώσεις. Δεν έχει νόημα όλο αυτό.”
“Όταν όμως είσαι γρήγορος, παλεύεις για τον τίτλο, παλεύεις για νίκες κι αυτό είναι που θέλει ο οδηγός. Στο σημείο αυτό θα σύμφωνήσω με τον Lorenzo. Μ’ αρέσει να οδηγώ μοτοσυκλέτα ειδικά στο MotoGP, όταν κερδίζω. Όταν γυρίζω σπίτι μου αρέσει να κάνω προπόνηση μοτοκρος και δεν με νοιάζει καθόλου αν θα έρθω πρώτος ή όχι. Είναι τελείως διαφορετική ιστορία. Διασκεδάζω όταν νικάω.” Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ των “κανονικών” οδηγών μοτοσυκλέτας, των ερασιτεχνών και των οδηγών του MotoGP. Οι οδηγοί του MotoGP, όπως όλοι οι αθλητές των ελίτ σπορ, βρίσκονται στους αγώνες γιατί τους αρέσουν οι νίκες. Δεν είναι η αγάπη τους για την οδήγηση. Αν ήταν αυτός ο λόγος, μετά από δύο αγωνιστικές σεζόν θα χρησιμοποιούσαν τα έσοδα που προσκόμισαν από τους αγώνες για να αγοράσουν μία μοτοσυκλέτα και τα επόμενα χρόνια θα γύριζαν τον κόσμο οδηγώντας. Αυτό που λατρεύουν είναι οι ΝΙΚΕΣ, το να προσπερνούν τον αντίπαλο, να βρίσκονται στην κορυφή. Δεν είναι καν η αγάπη τους για νίκη. Μισούν πάρα πολύ την ήττα, την μισούν πολύ περισσότερο από όσο αγαπούν την νίκη και εκατομμύρια φορές παραπάνω από όσο διασκεδάζουν με την οδήγηση.
Ο φόβος της ήττας είναι αυτός που τους κάνει να αυτοτιμωρούνται, να παίρνουν ρίσκα που άλλοι αθλητές αποφεύγουν, και αυτό είναι που τους κάνει ξεχωριστούς. …]
