Γιατί λοιπόν οδηγούμε μοτοσυκλέτα;

Είναι το ταλέντο, το πάθος, οι ικανότητες, η αίσθηση κινδύνου, η ταυτότητα που θέλεις να αποκτήσεις; Γιατί οδηγείς μοτοσυκλέτα;

Οι άνθρωποι του marketing επιμένουν ότι η οδήγηση μοτοσυκλέτας είναι ένας ακόμη τρόπος να σπαταλάς τον ελεύθερο χρόνο σου, όπως το να βλέπεις αθλητικά στην τηλεόραση ή να κοιτάς τα αστέρια.

Δεν είμαι πολύ σίγουρος γι’ αυτό.

Ίσως για κάποιους αναβάτες η μοτοσυκλέτα να είναι ένας τρόπος να σκοτώνουν την ώρα τους, για μας τους υπόλοιπους όμως είναι απλά μέρος της ζωής μας.

Για κάποιους από εμάς, είναι η αίσθηση του ανέμου πάνω στην μοτοσυκλέτα και η περιφερειακή θέα που έχουμε για τον κόσμο μας που μας θυμίζει ότι η ζωή δεν είναι ένα video game. Για άλλους είναι η δοκιμή των δεξιοτήτων μας σε ένα περιβάλλον που δεν συγχωρεί τα λάθη. Για κάποιους άλλους είναι η ορμή της επιτάχυνσης και των γρήγορων στροφών.

Σχεδόν πάντα, οι γονείς δεν εγκρίνουν τη ενασχόληση με τις μοτοσυκλέτες. Αυτό βέβαια τις κάνει ακόμα πιο γοητευτικές στους νέους. Η μοτοσυκλέτα για πολλά παιδιά που προσπαθούν να βρουν τη θέση τους στον κόσμο και την ταυτότητά τους, είναι ένα εργαλείο αντίστασης στο ρεύμα, κάτι σαν τον Επαναστάτη χωρίς αιτία.

Θυμάμαι όταν αγόρασα την πρώτη μου μηχανή, μία BSA Bantam, μου είπαν: “Εννοείται πως θα την πουλήσεις. Είναι επικίνδυνα αυτά τα πράγματα

Δεν χρειάζεται να αναφέρω ότι δεν την πούλησα.

Κάποιοι άλλοι αυτο-αποκαλούμενοι εμπειρογνώμονες με διαβεβαίωσαν ότι όσο πιο πολύ οδηγώ τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να τραυματιστώ, ακόμη και να σκοτωθώ. Ήξερα ότι όλα αυτά ήταν βλακείες και σκεφτόμουν ότι με αυτή τη λογική κανείς πιλότος δεν θα γερνούσε.
Η αλήθεια είναι ότι όσες περισσότερες ώρες οδήγησης έχεις, τόσο πιο ασφάλεια αποκτάς λόγω συσσωρευμένης εμπειρίας.

Ο πρώτος λόγος που οδηγείς είναι φυσικά η διασκέδαση.

Κάποιοι οδηγοί που γνώρισα απλά “το είχαν” από την αρχή. Το έχουν από τη φύση τους. Ο Mike Baldwin δεν το δέχτηκε ποτέ αυτό, πάντα έλεγε “ό,τι γνωρίζω για την μοτοσυκλέτα, κάθισα και το έμαθα”.

Ένας από αυτούς που διέθεταν φυσικό ταλέντο ήταν ο Bill Dutcher που οδηγούσε για χρόνια στο  Aspencade Rally. Αυτός συνήθιζε να λέει “μια μοτοσυκλέτα είναι πάντα μοτοσυκλέτα” εννοώντας ότι αφού αποκτήσεις τα βασικά skills μπορείς να οδηγήσεις τα πάντα. Και αυτό το είχε αποδείξει, οδηγώντας τα πάντα, εντός και εκτός δρόμου.

Λαμπρό παράδειγμα επίσης ήταν και ο Anthony Gobert που έδινε την εντύπωση ότι απλά καβαλάει μία μοτοσυκλέτα και κερδίζει τους αγώνες χωρίς καμία προσπάθεια. Θυμάμαι κάποια στιγμή που καθόμασταν δίπλα δίπλα σε έναν λόφο και βλέπαμε την πίστα της Laguna Seca τον ρώτησα πώς απέκτησε αυτές τις ικανότητες.

“Δεν τις απέκτησα”, απάντησε, “μπορούσα ανέκαθεν να οδηγώ μοτοσυκλέτα”.

Η ζωή του Gobert δεν ήταν εύκολη αλλή η οδηγική του ικανότητα ήταν αξιοθαύμαστη.

Για κάποιους άλλους οδηγούς, η εκμάθηση των βασικών δεξιοτήτων ήταν το πρώτο πράγμα στο οποίο εστίαζαν το ενδιαφέρον τους. Ο Nick Richichi πήρε την Z1 Kawasaki του και οδηγώντας προς το Loudon είχε ένα ατύχημα που χτύπησε πολύ στο πόδι. Για πολλούς αυτό θα ήταν καταστροφή, ο Richichi είχε πάθει την πλάκα του. “Δεν υπάρχουν μπάτσοι στο δρόμο φίλε! Τρέξε όσο θες!” Η επιθυμία του να τρέξει σε πίστα με άλλους γρήγορους οδηγούς, τον έκανε πολύ μεθοδικό και επίμονο στο να μάθει πώς να οδηγεί γρήγορα.

Μπορεί κάποιος από εμάς να παραδεχτεί έστω και λίγο ότι η μοτοσυκλέτα μας κάνει να αισθανόμαστε λίγο σαν το παγώνι; (γκουχ γκουχ)

Από την άλλη πλευρά η μοτοσυκλέτα μπορεί να μας αποδεσμεύσει από τους αντιπερισπασμούς της ζωής. Ήξερα εναν οδηγό μίας BMW που ήταν χημικός. Όταν αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα που δεν μπορούσε να λύσει από την καρέκλα του γραφείου του, έπαιρνε την μηχανή του και έβγαινε για βόλτα έξω από την πόλη.

Μετά από 3 ώρες, η συγκέντρωση που είχε στην οδήγηση σταδιακά έδιωχνε το νέφος που είχε στο μυαλό του. Σιγά σιγά έβρισκε την λύση στο πρόβλημά του.

Η μοτοσυκλέτα είναι επίσης παιχνίδι. Και το παιχνίδι είναι μια πρόβα για την πραγματική ζωή εκεί έξω. Μετά από πολλές μέρες βροχής, όταν βγαίνει ο ήλιος, τα άλογα που ήταν κλεισμένα στους σταύλους βγαίνουν έξω στους αγρούς και καλπάζουν, κλωτσούν είναι ενθουσιασμένα που είναι ελεύθερα στην ύπαιθρο. Αυτός είναι ο φυσικός τρόπος να ενισχύσουμε τις δεξιότητές μας, να τις κάνουμε διασκεδαστικές.

Τι διαφορά έχει το γραφείο μας από τον σταύλο; Ένα κομμάτι του εαυτού μας πάντα θέλει να καλπάσει ελεύθερο.

Σε ένα από τα ταξίδια μου στην Continental TIre στην Γερμανία, ο συνοδός μου μία φορά μου έδειξε ένα γυάλινο κτίριο γραφείων και μου είπε “αυτό που πρέπει να καταλάβεις για τους ανθρώπους που δουλεύουν εκεί μέσα είναι ότι γνωρίζουν πολλά για το μέλλον τους, πότε θα είναι έτοιμοι να παντρευτούν, να αποκτήσουν αμάξι, πόση σύνταξη θα πάρουν. Η ζωή είναι ωραία αλλά μοιάζει με φυλακή. Γι΄ αυτούς η μοτοσυκλέτα είναι μία πόρτα. Δεν θα την ανοίξουν ποτέ για να κάνουν το Rally Dakar αλλά ξέρουν ότι η πόρτα είναι εκεί και αυτό είναι Ελευθερία”.

Η μοτοσυκλέτα συνδέει την ελευθερία με την ευθύνη.

Τι συμβαίνει τους έξι πρώτους μήνες με την μοτοσυκλέτα; Είτε μαθαίνουμε να ζούμε με εγρήγορση είτε παραιτούμαστε.

Κάποια φορά είχα επισκεφθεί έναν φίλο μου στο νοσοκομείο μετά από το τρίτο του ατύχημα μέσα στην πόλη. Μου είπε “κάθε φορά, εγώ ήμουν αυτός που είχα προτεραιότητα”. Δεν υπάρχει η προτεραιότητα για τον μοτοσυκλετιστή. Είναι μόνος του υπεύθυνος για την προστασία του. Πάρα πολλοί οδηγοί δεν βλέπουν καν τους μοτοσυκλετιστές. Η συνεχής εγρήγορση είναι η μοναδική μας ασφάλεια και η εξάσκησή της μας αναζωογονεί καθώς δύσκολα την χρησιμοποιούμε σε άλλους τομείς της ζωής μας.

Η μοτοσυκλέτα, προϊόν της ανθρώπινης φαντασίας, μεγεθύνει την περιορισμένη φυσική ταχύτητα και δύναμη που διαθέτει ο άνθρωπος. Και αυτή η δύναμη μας δημιουργεί ενθουσιασμό όπως και αυτούς που δάμαζαν άλογα πριν 50 αιώνες.

Πολλοί από τους φίλους μου δεν μπορούν να διαχωρίσουν αυτόν τον ενθουσιασμό από την διαδικασία της προσπάθειας να αξιοποιήσουν στο έπακρο την απόδοση της μοτοσυκλέτας.

Σκέφτομαι τους διακεκριμένους μηχανικούς, όπως οι Bill Lomas, Hurley Wilvert, Albert Gunter και Kel Carruthers. Και για μένα, η μοτοσυκλέτα ήταν το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο οποίο τα στολίδια είναι οι πολλές τεχνολογίες που χρειάζομαι να μελετήσω στη διαδικασία αναζήτησης του μέγιστου αποτελέσματος από τη μηχανή.

Ο αείμνηστος Ian Gunn, δημιουργός της διόδου Gunn ήταν παράλληλα φυσικός στην IBM Watson και οδηγός μοτοσυκλέτας. Μία μέρα κάποιοι από την ομάδα σκληρού δίσκου τον επισκέφθηκαν στο γραφείο του εξηγώντας του ότι είχαν πρόβλημα να μειώσουν το χρόνο που χρειάζονταν οι κεφαλές ανάγνωσης του σκληρού δίσκου από μέτρηση σε μέτρηση δεδομένων (σήμερα, οι δίσκοι solid state έχουν κάνει πιο εύκολα τα πράγματα).

Παίρνοντας έναν σκισμένο φάκελο από το γραφείο του, σχεδίασε έναν βραχίονα κεφαλής ανάγνωσης με ελάχιστη πολική ροπή, στενεύοντας τον άξονα προς την κεφαλή με κάποιες μικρές τρύπες εξαερισμού ενδιάμεσα. Πήραν τον φάκελο  και κάποιες εβδομάδες αργότερα γύρισαν να τον ευχαριστήσουν λέγοντάς του ότι το σχέδιό του, τους βοήθησε να σχεδιάσουν έναν πολύ πιο γρήγορο δίσκο.

“Και γιατί ρωτήσατε εμένα;” τους ρώτησε κάπως μπερδεμένος. “Γιατί σας έχουμε δει στο πάρκινγκ να κάνετε διάφορα στην μοτοσυκλέτα σας και σκεφτήκαμε ότι θα έχετε κάποια ιδέα από τέτοια πράγματα” του απάντησαν.

Είχαν δίκιο να τον ρωτήσουν, η μοτοσυκλέτα θέλει πρακτικές ικανότητες και κατανόηση.

Οι μοτοσυκλέτες απαιτούν χάρη. Ο αείμνηστος Big Sid Biberman μου είπε κάποτε. “Ήμουν ανέκαθεν μεγαλόσωμος. Κατά τη διάρκεια της ζωής μου η μοτοσυκλέτα ήταν η πρώτη που μου έδωσε την αίσθηση κομψότητας”.

Χάρη: κομψότητα ή βελτίωση της κίνησης. Μία κατάσταση όπου πολλές δυνάμεις εξισορροπούν. Η φυσική χάρη καλλιεργεί και την πνευματική. Άλλοι το λένε πιο απλά: Η ταχύτητα είναι Ζωή.

Τα περισσότερα από αυτό που λέμε αναζωογονητική δύναμη της μοτοσυκλέτας μου τα αποκάλυψε ο ποιητής φίλος μου Big Sid. Όταν το μυαλό του ήταν πιεσμένο και όταν δυσκολευόταν να βρει νόημα στη ζωή του, καβαλούσε την μοτοσυκλέτα του. Αφαιρούσε τα μη σημαντικά, τα πράγματα που του βασάνιζαν το μυαλό του, έπαιρνε αποστάσεις από όλα και παρέμενε εναργής, ασφαλής και ζωντανός.

Αυτά και άλλα πολλά είναι οι λόγοι που οδηγούμε μοτοσυκλέτα.

Ένα άρθρο του Kevin Cameron από το cycleworld.com

Απάντηση