Κανονικοί οδηγοί και “εξωγήινοι” 

του Dylan Code 

Οι λάτρεις του ΜotoGP γνωρίζουν τι σημαίνει “εξωγήινος”. Είναι ο οδηγός που έχει μεγάλη διαφορά από τους άλλους -ήδη καλούς- οδηγούς. Διαθέτει πολύ υψηλό επίπεδο δεξιοτήτων, φινέτσας, αίσθησης, τεχνικής κατανόησης, φυσικής κατάστασης αλλά πάνω από όλα πνευματικής οξύτητας. Παραδείγματα εξωγήινων σε άλλα αθλήματα είναι οι Michael Jordan, Tiger Woods, Roger Federer, Lionel Messi, Serena Williams και άλλοι. 

Ο Dylan Code είναι εκπαιδευτής στο California Superbike School με 23 χρόνια εμπειρίας. Συνεργάζεται στενά με τον πατέρα του Keith Code για την ανάπτυξη προγραμμάτων σπουδών και ο σκοπός του είναι να παρέχει την καλύτερη δυνατή εμπειρία οδήγησης μοτοσυκλέτας στους μαθητές του.  

Στο MotoGP οι οδηγοί αυτοί λέγονται εξωγήινοι γιατί φαίνεται να έχουν έρθει από έναν άλλον κόσμο. Τα ονόματα που ακούγονται συνεχώς από αυτή τη λίστα είναι οι Valentino Rossi, Casey Stoner, Dani Pedrosa, Jorge Lorenzo, και Marc Márquez. Αυτοί οι πέντε οδηγοί συγκεντρώνουν έναν δυσανάλογο αριθμό νικών, θέσεων στο βάθρο και poles. Το μονοπώλιό τους συγκεντρώνεται συνοπτικά σε: 364 νίκες, 763 βάθρα και 316 poles. Υπάρχουν οδηγοί που σε ολόκληρη την καριέρα τους δεν πέτυχαν ποτέ νίκη ούτε καν pole στην πρώτη κατηγορία. Μερικοί έχουν μία νίκη την οποία γιορτάζουν για όλη τους τη ζωή, απλά γιατί κατάφεραν να νικήσουν έναν εξωγήινο. 

Ποια είναι η διαφορά λοιπόν σε έναν “εξωγήινο”; Δεν είναι απλά μία ακραία στατιστική που είναι απίθανο να επαναληφθεί. Πρέπει να υπάρχει ένα κοινό νήμα που συνδέει αυτούς τους αναβάτες και ερμηνεύει την επιτυχία τους. Ξέρουμε ότι η καλή ομάδα και ο καλός εξοπλισμός παίζουν μεγάλο ρόλο στην μάχη, όμως οι ομάδες ξέρουν τι ψάχνουν και διαλέγουν το καλύτερο. Οι ομάδες τις περισσότερες φορές διαλέγουν μεγάλους οδηγούς παρά τους δημιουργούν.

Ο Malcolm Gladwell στο βιβλίο του “Outliers” έκανε διάσημο τον κανόνα “10.000 ώρες για να γίνεις ειδικός.” Ορισμένοι αρνήθηκαν τον ισχυρισμό του, λέγοντας ότι η πρακτική από μόνη της δεν είναι αρκετή. Γνωρίζουμε ότι καθένας από αυτούς τους οδηγούς είχε χιλιάδες ώρες οδήγησης πριν φτάσει στα υψηλότερα επίπεδα, οπότε αυτό είναι σίγουρα βασικό συστατικό – αλλά πρέπει να υπάρχει και κάτι περισσότερο.

Στο California Superbike School οι απόφοιτοι έχουν νίκες σε 92 παγκόσμια και εθνικά πρωταθλήματα. Οι πέντε εξωγήινοι που αναφέραμε παραπάνω φαίνεται να έχουν και κάτι ακόμα εκτός από εκπαίδευση και πρακτική.  

Υπάρχουν τόσοι παράγοντες που λειτουργούν στο να γίνει κάποιος εξωγήινος οδηγός που μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε, όμως όλα αυτά τα χρόνια που παρατηρώ αυτούς τους οδηγούς κάτι με εντυπωσίασε. Πριν από δεκαετίες ήταν συνηθισμένο να βλέπεις έναν πολύ καλό οδηγό να παίρνει ένα σημαντικό προβάδισμα στον αγώνα και μετά εύκολα να παίρνει τη νίκη χωρίς να κάνει λάθη που θα την έθεταν σε κίνδυνο. Αυτή η γενιά εξωγήινων θα πιέσει πολύ σκληρά για να κερδίσει ένα πλεονέκτημα, θα δημιουργήσει μία διαφορά από την δεύτερη θέση και θα το αυξάνει συνεχώς γύρο με γύρο μέχρι τον τερματισμό. Θυμάμαι έναν αγώνα που ο Jorge Lorenzo ξεκίνησε από την pole position και έκανε 16 γύρους στη σειρά με μία διαφορά μόλις 0,5 δευτερολέπτων από τον δεύτερο σε κάθε γύρο. Παρόλο που δεν είναι ένα το συστατικό επιτυχίας, πιστεύω ότι εν μέρει οφείλεται στην ικανότητα να προσηλώνονται σταθερά στον στόχο. Ένας μέσος οδηγός σπάνια διατηρεί μια αδιάκοπη περίοδο υψηλής συγκέντρωσης για περισσότερα από λίγα δευτερόλεπτα κατά τη διάρκεια μιας κανονικής ημέρας. Πολλά από τα πιο δημοφιλή αθλήματα έχουν διαλείμματα μεταξύ των παιχνιδιών. Δεν υπάρχουν πολλές δραστηριότητες που απαιτούν υψηλή πνευματική συγκέντρωση για πάνω από 30 λεπτά της ώρας χωρίς διάλειμμα. 

Από πού προέρχεται αυτή η ικανότητα εστίασης; Η γνώμη μου είναι ότι απλά οι οδηγοί αυτοί μεγάλωσαν από μικρή ηλικία σε ένα εξαιρετικά ανταγωνιστικό περιβάλλον. Οι αγώνες τους απαιτούσαν ολοκληρωτική συγκέντρωση. Μία λάθος αλλαγή ταχύτητας μπορεί να κόστιζε μία ή δύο θέσεις στον αγώνα. Έχω δει πρωταθλητές στα mini racing από τις ΗΠΑ να πηγαίνουν στην Ιταλία και την Ισπανία για αγώνες και να έχουν μέτρια απόδοση. Όταν μπορέσουν να προσαρμοστούν σε αυτό το περιβάλλον τότε θα βελτιωθούν. Μαζί με τις ικανότητες οδήγησης βελτιώνεται και η ικανότητα συγκέντρωσής τους. Είναι άλλο πράγμα να κάνεις έναν καλό γύρο και άλλο πράγμα να κάνεις 30 συνεχόμενους γρήγορους γύρους. 

Στην εποχή μας, τα όρια έχουν γίνει λίγο δυσδιάκριτα για το ποιος είναι “εξωγήινος” και ποιος είναι μεγάλος οδηγός. Την τελευταία σεζόν του MotoGP, που απουσιάζει ουσιαστικά ο Márquez, είδαμε πολλούς νικητές. Ο ανταγωνισμός είναι πολύ στενός. Στην Moto3 όλοι οι αθλητές βλέπουμε ότι είναι πολύ κοντά από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο γύρο. Το ίδιο και στην Moto2, οι διαφορές των 20 πρώτων είναι κάτω από το δευτερόλεπτο. Όντως, το τρέχον επίπεδο ανταγωνισμού αρχίζει να αναπαράγει εξωγήινους σε μεγαλύτερη ποσότητα. 

Επιστρέφοντας στην περίπτωση του Márquez, ανεξάρτητα με το πόσο γρήγορος είναι ο ανταγωνισμός, θα ανέβαζε το ποσοστό αυτό ακόμα λίγο. Αν έτρεχαν στο 98%, ο Márquez θα το ανέβαζε στο 99 ή στο 100. Τι θα συμβεί όμως όταν κάποιοι από τους ανταγωνιστές του ανεβάσουν τον ανταγωνισμό στο 100%; Θα το έφτανε κι αυτός εκεί και θα το άφηνε για μία παρατεταμένη περίοδο, ο μόνος τρόπος για να κερδίσει ένα πλεονέκτημα έναντι των άξιων αντιπάλων του. Φυσικά στο σημείο αυτό είναι που συμβαίνουν τα περισσότερα λάθη και έρχονται οι συχνές πτώσεις. Μόνο στην κατηγορία του MotoGP ο Márquez έχει 121 πτώσεις. Αν θέλεις τη νίκη και την δωρεάν σαμπάνια, θα πρέπει να υποστείς το ρίσκο. 

Η εποχή μας έχει βγάλει έναν μεγάλο αριθμό πραγματικά εξαιρετικών οδηγών και πιστεύω ότι ένα σημαντικό συστατικό για την αριστεία είναι η “βύθιση” σε ένα επίπεδο ανταγωνισμού που αναπτύσσει σπάνια επίπεδα διαρκούς πνευματικής εστίασης. Εστίασης σε εξωγήινο επίπεδο.

Πρωτότυπο άρθρο:
https://www.revzilla.com/common-tread/the-difference-between-a-great-rider-and-an-alien