Δεν υπάρχουν κακοί οδηγοί. Πάντα υπάρχει χώρος για βελτίωση

Ο Dylan Code, γιος του πασίγνωστου Keith Code, είναι εκπαιδευτής στο California Superbike School εδώ και 23 χρόνια. 

Η εξέλιξη των δεξιοτήτων είναι διαφορετική για κάθε αναβάτη. Υπάρχει ένα μικρό ποσοστό που βελτιώνει τις δεξιότητές του σχεδόν αμέσως. Οι περισσότεροι χρειάζονται χρόνο. Υπάρχει και ένα ποσοστό όμως που δεν σημειώνει ιδιαίτερη πρόοδο και γι’ αυτό θα ήθελα να μιλήσω εδώ. 

Στο California Superbike School έχουμε ένα ρητό: “Δεν υπάρχουν κατώτεροι οδηγοί, υπάρχουν κατώτεροι εκπαιδευτές.” Είναι ευκολότερο να πεις σε έναν οδηγό ότι δεν έχει ικανότητες από το να αναγνωρίσεις ότι εσύ δεν είσαι καλός εκπαιδευτής. Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε δει αναβάτες που είχαν τρομερές δεξιότητες και άλλους που ήταν ακριβώς το αντίθετο. Για έναν εκπαιδευτή οδήγησης μοτοσυκλέτας, ο “αναβάτης χωρίς ελπίδα” είναι μία συναρπαστική πρόκληση. Είχαμε αρκετές εντυπωσιακές επιτυχίες από αναβάτες που δεν είχαν ελπίδες αρχικά. Όλοι είχαν έναν κοινό παρονομαστή στην πορεία τους να γίνουν καλύτεροι οδηγοί. 

Περίπτωση #1: Το στέλεχος που ήρθε από μακριά.

Αυτό το άτομο είχε κάνει ολόκληρο ταξίδι για να παρακολουθήσει μαθήματα στο σχολείο μας. Είχε την φιλοδοξία να πάρει μέρος σε αγώνες αλλά οδηγούσε με έναν ρυθμό που αντιστοιχούσε στην πρώτη μέρα μαθήματος του γκρουπ αρχαρίων. Συνέχισε να έρχεται πολλές φορές και κάθε φορά είχε μία πολύ μικρή βελτίωση. Η επιμονή του ήταν πραγματικά αξιοθαύμαστη αλλά είχε πολύ δρόμο για να πετύχει τον στόχο του. Αυτό συνεχίστηκε για πολύ καιρό και άρχισε να δείχνει ένα μικρό σημάδι βελτίωσης, μετά ένα λίγο μεγαλύτερο κλπ. Στο τέλος αυτής της διαδρομής έγινε γρήγορος, με σωστό έλεγχο στην οδήγηση και επιτέλους πέτυχε τον σκοπό του να συμμετέχει σε αγώνες.  

Περίπτωση #2: Ο ιδιοκτήτης μίας μικρής επιχείρησης που απέφευγε το ρίσκο.

Όταν ήρθε, περιέγραψε τον εαυτό του ως “τραγικό σε όλα τα αθλήματα”, ο κλασικός τύπος που βλέπει μόνο και δεν συμμετέχει, χωρίς φυσικό ταλέντο και φυσικά η οδήγησή του ήταν ανάλογη. Αρχικά ήρθε στο σχολείο για να βελτιώσει τις ικανότητες του και να έχει μία ασφαλή εμπειρία οδήγησης σε πίστα. Ήταν αρκετά ασταθής όταν ξεκίνησε και είχε ελάχιστη βελτίωση. Κατόρθωσε να μπει στο γκρουπ αρχαρίων και μετά από καιρό προπόνησης, μπήκε σε ένα πιο προχωρημένο γκρουπ. Οι χρόνοι του ήταν τρομερά υψηλοί κυρίως γιατί όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος ήθελε να αποφύγει τελείως το ρίσκο. Δεν ενδιαφερόταν καθόλου για την ταχύτητα, αλλά για “να μάθει σωστά”. Μετά από καιρό επικέντρωσης στην σωστή τεχνική, ήρθε και η ταχύτητα ως φυσική εξέλιξη. Τώρα οδηγεί με το γκρουπ των γρήγορων προσπερνώντας αρκετούς οδηγούς. Είναι στο σχολείο πάνω από 100 μέρες και μέχρι σήμερα δεν είχε καμία πτώση. 

Όπως λέει και ο ίδιος: “Μετά από μία ζωή που ήμουν κάτω από τον μέσο όρο, τώρα σε ένα άθλημα έχω καταφέρει να βρίσκομαι πάνω από τον μέσο όρο”  

Περίπτωση #3: Από το XL στο M

Όπως και οι προηγούμενοι, ξεκίνησε σαν ένας αργός και ασταθής οδηγός αλλά ερχόταν συνέχεια στα μαθήματα. Επιπλέον κουβαλούσε πολλά κιλά παραπανίσιου βάρους. Πολλές φορές έπαιρνα την BMW G 310 και οδηγούσα στην πίστα μαζί με τους μαθητές μου. Οδηγούσε μία BMW S1000 RRs και στο τέλος της εκπαίδευσης σίγουρα του έριχνα γύρο. Την επόμενη σεζόν, μετά από αρκετά μαθήματα με είχε πλησιάσει αρκετά. 

Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, ορμώμενος από την επιθυμία του να γίνει καλύτερος οδηγός, έχασε αρκετά κιλά. Σήμερα τρία χρόνια αργότερα και αρκετά κιλά ελαφρύτερος έχει βελτιώσει εντυπωσιακά την τεχνική του και οδηγεί πολύ πιο γρήγορα. 

Τι έκανε την διαφορά;

Αυτοί οι τρεις αναβάτες είχαν κάποια κοινά σημεία. Ήταν όλοι πολύ αργοί, φοβισμένοι και ασταθείς στην αρχή, είχαν μία μικρή βελτίωση και επέμεναν να έρχονται συνέχεια και να επικεντρώνονται στην τεχνική. Αυτό τους οδήγησε σε πολύ εντυπωσιακά αποτελέσματα. Πιστεύω ότι το κλειδί για να ξεπεράσεις την αδυναμία σου δεν είναι η τακτική προπόνηση αλλά η προπόνηση που έχει έναν σκοπό. Δηλαδή το να έχεις σαφή επίγνωση αυτού που θέλεις να βελτιώσεις και να ξέρεις πώς να το βελτιώσεις. Τα χιλιόμετρα πάνω στην μοτοσυκλέτα βοηθούν αλλά δεν αποτελούν εγγύηση. Ένα καθαρό πλάνο με εστιασμένο τον στόχο που θέλεις να πετύχεις μπορεί να ξεπεράσει τα εμπόδια. Διαφορετικοί οδηγοί χρειάζονται διαφορετικά προγράμματα. Αυτό που λειτούργησε σωστά για τον τελευταίο οδηγό δεν θα λειτουργήσει απαραίτητα για τον επόμενο. Η επαγγελματική εκπαίδευση με εξατομικευμένη βοήθεια μπορεί να οδηγήσει έναν οδηγό στον στόχο του. 

Για να συνοψίσω, επικεντρωθείτε στην τεχνική κομμάτι-κομμάτι και η ταχύτητα θα έρθει μόνη της. Για όσους δεν μπορούν να λάβουν μία εκπαίδευση λόγω τοποθεσίας ή έλλειψης πόρων, υπάρχουν πολλά βιβλία αξιόλογων συγγραφέων που παρέχουν εξειδικευμένες γνώσεις. 

Πάντα συνηθίζω να λέω ότι η οδήγηση είναι διασκεδαστική αλλά η βελτίωση είναι συναρπαστική. 

Απάντηση