To 1940, η Olivia Jordan, τότε Matthews, οδήγησε ένα φλεγόμενο ασθενοφόρο στην Γαλλία, διέφυγε στην Βρετανία όταν εισέβαλαν οι Γερμανοί και έγινε η οδηγός-διερμηνέας του Charles de Gaulle στο Λονδίνο. Στη συνέχεια, τιμήθηκε με τον Σταυρό του Πολέμου, αν και, μιλώντας για το πολεμικό της έργο, η Olivia, η οποία πέθανε σε ηλικία 102 ετών, είπε: “Ήμουν ένα τίποτα, ήμουν ακριβώς εκεί κάτω” δείχνοντας το πάτωμα.
Η 21χρονη Olivia είχε φύγει από το σπίτι της οικογένειας Matthews στο Kent, τον Ιανουάριο του 1940, δηλώνοντας ότι είχε βαρεθεί τον “ψεύτικο” πόλεμο και ταξίδεψε στη Γαλλία για να “δει τι γίνεται εκεί”.
Ο στρατηγός Pierre Héring, στρατιωτικός κυβερνήτης του Παρισιού και γνωστός του πατέρα της, διευκόλυνε την πρόσληψή της στα Γυναικεία Ασθενοφόρα, μία μονάδα που ανήκε στο γαλλικό στρατό. Μετά από λίγους μήνες έγινε η γερμανική εισβολή στην Γαλλία.
Ως οδηγός ασθενοφόρου με στοιχειώδη εκπαίδευση στη νοσηλευτική και την μηχανική, η Olivia στάλθηκε βόρεια προς τον εχθρό που είχε περάσει τα σύνορα του Maginot και κινούνταν τόσο γρήγορα που προσπέρασε τους Γάλλους που οπισθοχωρούσαν. Θυμάται ότι πέρασε αρκετό χρόνο οδηγώντας μέσα και έξω από χαντάκια προκειμένου να αποφύγει τους βομβαρδισμούς και με τον σήμα του Ερυθρού Σταυρού φρόντισε τόσο τα γερμανικά όσο και τα συμμαχικά στρατεύματα.
Έχοντας πάρει διαταγές να κατευθυνθεί νότια, με Γάλλους στρατιώτες να πεθαίνουν στο ασθενοφόρο της, η Olivia και η συνοδεία της όδευαν κατευθείαν προς τον εχθρό που επιχειρούσε έξω από το Clermont-Ferrand στην κεντρική Γαλλία. “Δεχόμασταν βομβαρδισμούς αλλά δεν μπορούσαμε να βγούμε και να κρυφτούμε κάπου γιατί είχαμε τραυματίες μαζί μας. Είχα τρομάξει τόσο πολύ που άρχισα να τραγουδώ την Μασσαλιώτιδα με όλη τη δύναμη της φωνής μου.”
Μετά την συνθηκολόγηση της Γαλλίας, έπρεπε να επιστρέψει μόνη της στην Βρετανία. Χωρίς χρήματα, χωρίς όπλο, χωρίς χαρτιά, βασίστηκε στην καπατσοσύνη και την γοητεία της για να φτάσει στη νοτιοδυτική ακτή της Γαλλίας πριν φτάσουν οι Γερμανοί.
“Βρήκα μία παλιά μοτοσυκλέτα, δεν είχα οδηγήσει ποτέ πριν αλλά είχα καβαλήσει άλογο!”
Στο St-Jean-de-Luz, κοντά στα σύνορα με την Ισπανία, κατάφερε να σκαρφαλώσει στο τελευταίο βρετανικό πλοίο που είχε απομείνει για να την απομακρύνουν αμέσως λέγοντάς της: “Δεν υπάρχει θέση για γυναίκες σε αυτό το πλοίο”.
Όταν έφτασε τελικά στο σπίτι της με ένα αντιτορπιλικό γεμάτο Πολωνούς στρατιώτες, η στάση της οικογένειάς της ήταν απογοητευτική. “Δεν φαίνονταν να έχουν ανησυχήσει καθόλου. Απογοητεύτηκα τόσο πολύ…”
Οι Γάλλοι όμως την είχαν εκτιμήσει και μέσα σε λίγους μήνες της απένειμαν τον Σταυρό του Στρατού, για το θάρρος και την αντοχή της. Σύντομα η Olivia παρακαλούσε την μητέρα της να σταματήσει να καυχιέται σε όλους για την κόρη της…
Η Olivia ήταν η τέταρτη κόρη μίας οικογένειας που επιθυμούσε πολύ έναν γιο. Ένα ατύχημα που είχε από μία πτώση της είχε ρίξει αρκετά την αυτοεκτίμηση καθώς την είχε σημαδέψει.
Δεν της άρεσε καθόλου το οικοτροφείο στο Berkshire αλλά χάρη σε μία διευθύντρια έμαθε άπταιστα γαλλικά και γερμανικά μέχρι που ήρθε ο πόλεμος. Σε ένα ταξίδι που έκανε στο Μόναχο το 1937 για να τελειοποιήσει τις σπουδές της στα γερμανικά, βρέθηκε δίπλα στον Χίτλερ σε μία αίθουσα τσαγιού. “Δεν ήμουν πολιτικά συνειδητοποιημένη αλλά γι’ αυτόν τον άνθρωπο ήμουν.”
Οι γνώσεις της στις γλώσσες της εξασφάλισαν τη θέση διερμηνέα και οδηγού στο κίνημα “Free French” με επικεφαλής τον De Gaulle, στα γραφεία στο Λονδίνο, κοντά στο πάρκο Saint James. O στρατηγός σύντομα κατάλαβε τι χαρίσματα είχε αυτό το κορίτσι.
Το 1943 ο De Gaulle της έστειλε τις θερμές ευχές του για τον γάμο της με τον Peter Jordan ενώ το 1993 την κάλεσαν στα αποκαλυπτήρια του αγάλματός του στους Κήπους Carlton.
H Olivia δούλευε για το κίνημα Free French συνεχώς. Μαρτυρίες περιγράφουν εμπρηστικές της επιθέσεις στις παρυφές του Λονδίνου καθώς και το πώς επέζησε από τον βομβαρδισμό του Café de Paris στο Piccadilly. H Olivia θυμάται ότι τα πρώτα δευτερόλεπτα μετά την έκρηξη έλεγξε αν είχε όλα τα άκρα της. “Δεν μπορούσες να καταλάβεις αμέσως μετά την έκρηξη αν τα χέρια και τα πόδια ήταν στη θέση τους.” Η ακοή της δεν επανήλθε ποτέ πλήρως.
Χώρισαν με τον Peter μετά από 25 χρόνια γάμου αφού είχαν αποκτήσει δύο κόρες.
Σε μία συνέντευξη της στον Guardian η Olivia είπε: “Είναι φοβερό αυτό που θα πω αλλά μάλλον διασκέδασα με τον πόλεμο”.
Η Olivia Jordan, οδηγός ασθενοφόρου σε καιρό πολέμου και διερμηνέας, γεννήθηκε στις 28 Ιανουαρίου του 1919 και πέθανε στις 19 Αυγούστου του 2021.
