Εάν έχετε δει τις ταινίες Terminator 2, The Matrix Reloaded, Batman & Robin, το πιο πιθανό είναι να έχετε δει την Debbie Evans σε κάποιο από τα ακροβατικά της. Είναι εκατοντάδες οι ταινίες που έχει πάρει μέρος η 60χρονη, σήμερα, Debbie και ακόμη είναι στις επάλξεις. Πρόσφατα, ντουμπλάρισε την ηθοποιό Michelle Rodriquez στο Fast & Furious 8, όμως η Debbie είναι κασκαντέρ από το 1978 όταν την προσέλαβε η Factory Pro Yamaha για τον πρώτο της ρόλο στην ταινία Deathsport.
Όλες τις ικανότητες και την επιτυχία της στον κινηματογράφο η Debbie Evans τις αποδίδει στην εμπειρία που απέκτησε οδηγώντας στο χώμα από τα έξι της. Στον πρώτο της αγώνα συμμετείχε όταν ήταν εννιά και, όταν έγινε 15 ετών, ήταν η μοναδική κοπέλα που έπαιρνε μέρος σε αγώνες pro trials. Αγωνίστηκε για αρκετά χρόνια και τα κατάφερε να φτάσει μέχρι το παγκόσμιο πρωτάθλημα της Σκωτίας Six Day Trials, όπου και έκλεισε πολλά στόματα τερματίζοντας 109η ανάμεσα σε 280 συμμετοχές στα 175 κ.εκ. της Yamaha. Ήταν η μόνη γυναίκα που συμμετείχε στο πρωτάθλημα. Τότε ήταν που τράβηξε και το ενδιαφέρον του Τύπου, όχι μόνο για τους αγώνες που συμμετείχε αλλά και για τα shows που έδινε με την μοτοσυκλέτα της.
“Μπορούσα να κάνω αυτό το πράγμα που στηρίζεσαι ανάποδα με το κεφάλι στη σέλα της μοτοσυκλέτας και έτσι η Yamaha με έστελνε όσο ήμουν στο λύκειο στο Houston Astrodome για τους αγώνες Pro της Camel και τους αγώνες Supercross όπως επίσης και στο Anaheim Stadium και το Pontiac Silverdome”, λέει.
Πριν αρχίσουν οι αγώνες, η Debbie έκανε ακροβατικά. “Ήμουν πραγματικά πολύ ντροπαλή, απορώ πώς τα έκανα όλα αυτά μπροστα σε τόσο κόσμο” αναρωτιέται ακόμα.
Το γεγονός ότι η Debbie ήταν η κόρη του David Evans, ενός αγωνιζόμενου μοτοσυκλετιστή, βοήθησε αρκετά την πορεία της. Ήταν ο πρώτος της χορηγός στο να πραγματοποιήσει τα ακροβατικά της, μεταξύ των οποίων το άλμα 20 μέτρων για την ταινία Deathsport με μία DT400.
“Έξι μήνες πριν, είχα δεχτεί ένα τηλεφώνημα από την Gene Hartline για την ταινία Deathsport. Είχα δει μία εκπομπή στην τηλεόραση όπου οδηγούσε μία κοπέλα μια μοτοσυκλέτα, αλλά την κοπέλα την ντούμπλαρε ένας τεράστιος άντρας και έτσι φαινόταν στην ταινία ότι δεν ήταν κοπέλα. Είπα “μπορώ να το κάνω εγώ αυτό! Αυτός είναι άντρας ενώ θα έπρεπε να είναι γυναίκα!’. Λίγες ήταν οι ευκαιρίες εκείνη την εποχή για μία γυναίκα κασκαντέρ. Εκτός από την Wonder Woman (την οποία ντουμπλάρισε η Debbie) δεν υπήρχαν πολλές γυναίκες ηθοποιοί που να έπρεπε να ντουμπλάρεις. Η Debbie εμφανίστηκε ακριβώς την κατάλληλη στιγμή, όταν όλο αυτό έπρεπε να αλλάξει.
-Πώς είναι μία μέρα γυρισμάτων σε μία ταινία όπως το Fast & Furious;
-Συνήθως ο επικεφαλής παίρνει όλα τα αμάξια μινιατούρες και κάνει ένα διάγραμμα πώς είναι οι δρόμοι στην περιοχή που θα γίνουν τα γυρίσματα. Έχουμε λοιπόν όλα τα αυτοκινητάκια με τα ονόματα μας γραμμένα επάνω και τα κινούμε πάνω σε αυτό το διάγραμμα για να δούμε πώς θα πάμε. Τις περισσότερες φορές είναι όλα έτοιμα. Εμείς απλά οδηγούμε με χαμηλή ταχύτητα κάνοντας τις πρόβες. Μετά κάνουμε το πραγματικό γύρισμα σε γρήγορη ταχύτητα. Τα γυρίσματα παίρνουν πολλές ώρες συνήθως.
-Άρα ο επικεφαλής έχει ήδη μία άποψη για τα ακροβατικά που θα γίνουν και εσείς απλά κάνετε αυτά που σας λέει;
-Ναι κάπως έτσι ξεκινά, πάντα βοηθά να ξέρεις το σενάριο. Αν ο χαρακτήρας που ντουμπλάρεις είναι μεθυσμένος ή τρελός ή βιαστικός, θα πρέπει να τα ξέρεις όλα αυτά. Και πρέπει να δίνεις και μία προσωπικότητα στο ίδιο το μέσο είτε είναι αυτοκίνητο είτε μοτοσυκλέτα.
-Ποιος είναι ο αγαπημένος σου χαρακτήρας;
-Ο Herbie στο “Κατσαριδάκι για Πάντα”
-Ναι αυτό σκέφτηκα όταν άκουσα τη λέξη “προσωπικότητα”.
-Ναι πέρασα υπέροχα με αυτό. Και φυσικά όταν ντουμπλάρισα την Carrie Anne Moss στο The Matrix Reloaded. Οδηγούσα την Cadillac CTS και την Ducati 996. Πέρασα τέλεια αλλά ήταν και πολύ επικίνδυνο.
-Έγινε κάποιο ατύχημα σε αυτά τα γυρίσματα;
-Ναι, είχαμε γυρίσει τέσσερις φορές την σκηνή αυτή και είχε πάει τέλεια. Εγώ οδηγούσα αντίθετα από το ρεύμα κυκλοφορίας και τέσσερα από τα αυτοκίνητα που έρχονταν έπρεπε να αλλάξουν λωρίδα. Την πέμπτη φορά όμως κάποιο από αυτά δεν άλλαξε λωρίδα. Είναι φοβερό το πόσο γρήγορα λειτουργεί ο εγκέφαλος σε αυτές τις περιπτώσεις. Σκέφτηκα ότι κάνω λάθος στην αρχή αλλά όταν είδα τη σκηνή μετά είπα όχι, δεν έκανα λάθος απλά συνειδητοποίησα γρήγορα ότι αν έκανα την ίδια κίνηση που έπρεπε να κάνω από την αρχή θα τον χτυπούσα, εγώ όμως άλλαξα κατεύθυνση προφανώς επειδή κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Το ατύχημα που έγινε ήταν πολύ μικρότερο από αυτό που θα γινόταν αν ακολουθούσα την αρχική μου διαδρομή. Πήγα στο νοσοκομείο. Ήταν φοβερό ατύχημα αλλά δεν είχα σπάσει τίποτα! Εκείνο το βράδυ έβαλα πολλές φορές πάγο στο πόδι μου και το άφηνα όσο μπορούσα να αντέξω. Την επόμενη μέρα πήγα πάλι στη δουλειά.
-Πραγματικά είναι απίστευτο που δεν έπαθες κάτι σοβαρό. Πρέπει να ήταν φοβερό όλο αυτό.
-Υπήρχε ένα ακόμα χειρότερο περιστατικό στη σκηνή που ο πράκτορας μεταμορφώνεται σε οδηγό φορτηγού, εγώ οδηγούσα πίσω και ενώ την είχα υπολογίσει ακριβώς αυτή τη σκηνή πολλές φορές με μεγάλη ακρίβεια, άκουσα τα πίσω λάστιχα να ουρλιάζουν και τότε έπεσα στα φρένα και και πήγα προς τα δεξιά όσο μπορούσα και το πάνω μέρος, το πίσω μέρος του φορτηγού, το τρέιλερ, πέρασε από το μπροστινό μου φτερό, και χτύπησε τον τοίχο ακριβώς μπροστά μου. Δεν υπήρχε πουθενά να πάω. Δεν χτύπησε την μοτοσυκλέτα, αλλά το τρέιλερ πέρασε ακριβώς από τον μπροστινό τροχό. Και αυτό είναι το πιο κοντινό που έχω έρθει ποτέ, ξέρεις πού… Θυμάμαι ότι όταν τελείωσε η σκηνή αυτή ήθελα να κάνω εμετό.
-Αυτή ήταν η σκηνή που όταν την είδα προσπάθησα να μάθω ποιος οδηγούσε και έτσι έμαθα για σένα.
-Αλήθεια; Πολύ ενδιαφέρον! Και ξέρεις γιατί; Γιατί είμαι πραγματικά περήφανη γι’ αυτό που έκανα εκεί. Δουλεύαμε τρεις μήνες τη σκηνή αυτή. Είχε γυριστεί στο Ναυτικό Αεροδρόμιο της Alameda στα Oakland και κατασκεύασαν τότε έναν ολόκληρο αυτοκινητόδρομο για τις ανάγκες του έργου.
-Ποια άλλη είναι αγαπημένη σου ταινία;
-Α μου άρεσε πολύ ένα ακροβατικό που είχα κάνει στο The Jerk με τον Steve Martin. Πήγα εκεί και μου είπαν “λοιπόν τι μπορείς να κάνεις;” και τους είπα “Έχετε ένα Volkswagen να περάσω από πάνω του;”. Ήρθε κάποιος με ένα Volkswagen και μου το έδωσε και πέρασα από πάνω του με μια Bultaco Sherpa T. Ήταν πραγματικά διασκεδαστικό που μπορούσα να χρησιμοποιήσω όλες τις ικανότητες οδήγησης που είχα εξασκήσει πολλά χρόνια.
-Έχετε εισπράξει τεράστια αναγνώριση. Ποια είναι τα βραβεία που σας κάνουν περήφανη;
-Πήρα το βραβείο Helen Gibson. Είναι σαν το βραβείο Pioneering Stunt Woman. Έχω επτά βραβεία κασκαντέρ Torres World. Μπήκα στο American Motorcycle Hall of Fame το 2003 για το οποίο είμαι πολύ, πολύ περήφανη. Έχω προταθεί για βραβεία Screen Actors Guild και Emmys.
-Πιστεύεις ότι θα συνεχίσεις να το κάνεις αυτό όσο σου το επιτρέπει το σώμα σου;
-Ακόμα πιστεύω ότι είμαι 20 χρονών στο μυαλό μου. Λατρεύω τη δουλειά μου και είμαι ευγνώμων που μπορώ ακόμα να την κάνω. Εκπαιδευόμουν όλη μου τη ζωή γι’ αυτό χωρίς να το ξέρω. Όσο τα αντανακλαστικά μου είναι καλά δεν υπάρχει λόγος να σταματήσω.
-Πώς μπορείς να αποφύγεις ένα σοβαρό ατύχημα; Τι συμβουλή θα έδινες στους οδηγούς;
-Ειλικρινά πιστεύω ότι όλοι οι οδηγοί πρέπει να ξεκινούν την οδήγηση σε χωμάτινη μοτοσυκλέτα. Είναι τρομερά σημαντικό. Δεν μπορώ να βλέπω ανθρώπους που δεν ξέρουν καλά καλά να οδηγήσουν, να πηγαίνουν και να αγοράζουν μοτοσυκλέτες και να βγαίνουν στο δρόμο. Στο χώμα μαθαίνεις γρήγορα τα πάντα. Αποκτάς όλο τον συντονισμό του γκαζιού και του συμπλέκτη, του φρένου και των ταχυτήτων, καταλαβαίνεις πόσο ρόλο παίζει το διαφορετικό τερέν, κατανοείς πώς γλιστράει ο πίσω τροχός, τι κάνει το σώμα σου αντίβαρο, και όλα αυτά. Δεν έχεις τέτοια εκπαίδευση όταν είσαι στο δρόμο. Το χώμα είναι αυτό που θα σε βοηθήσει να πάρεις γρήγορη απόφαση όταν κινδυνεύεις. Για παράδειγμα αν βρεθείτε ποτέ στο σημείο που βλέπετε ένα αυτοκίνητο ξαφνικά μπροστά σας και γνωρίζετε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσετε, προτού χτυπήσετε το αυτοκίνητο, πηδήξτε όσο πιο ψηλά και πιο μακριά μπορείτε στον αέρα.
-Πώς είναι η κατάσταση τώρα για τις γυναίκες που θέλουν να μπουν σε αυτό το χώρο;
-Είναι πιο εύκολα τώρα απ΄ότι στην εποχή μου. Από τη στιγμή που θα μπεις βέβαια υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός. Αν έχεις εξειδίκευση σε αυτό που κάνεις και το κάνεις καλά, τότε θα σε αναζητήσουν. Και μετά θα βρεις το δρόμο σου. Υπάρχουν άνθρωποι που ξεκίνησαν για κάτι και κατέληξαν σε κάτι άλλο. Υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν και παλεύουν και δεν καταλήγουν κάπου. Και έτσι είναι όλο το Hollywood.
-Ποια είναι η αγαπημένη σου μοτοσυκλέτα;
-Εξαρτάται. Υπάρχουν τόσο πολλές καλές μοτοσυκλέτες αλλά εξαρτάται από τη χρήση τους. Η αγαπημένη μου είναι μία Ducati 996 που μου έδωσαν μετά το τέλος της ταινίας. Ανέκαθεν ήθελα να πάρω μία Ducati, πιστεύω ότι είναι πανέμορφες μοτοσυκλέτες. Και έχουν τόσο ωραίο ήχο! Όταν τέλειωσαν τα γυρίσματα ρώτησα “ξέρετε πού μπορώ να βρω μία τέτοια μηχανή;” Ο σκηνοθέτης με ρώτησε “τι χρώμα σου αρέσει;”. “Κόκκινο”, απάντησα. Αργά το βράδυ κάποιος μου έφερε την μοτοσυκλέτα και μου την έδωσε. Οι πινακίδες παρέμειναν οι ίδιες: “MATRX2.”
