Μετά από περισσότερο από ένα τέταρτο του αιώνα που αγωνίζεται στην παγκόσμια σκηνή, ο Valentino Rossi αποχαιρετά τα paddocks του MotoGP από την πίστα της Valencia. Η 371η και τελευταία του “έξοδος” στην Ισπανία -το μέρος με μερικές από τις πιο αξέχαστες διεκδικήσεις για τον τίτλο τις τελευταίες 2 δεκαετίες- έρχεται μετά από μία καριέρα 26 ετών, κατά τη διάρκεια των οποίων πέτυχε 9 παγκόσμιους τίτλους, 89 νίκες και 199 βάθρα.
Πράγματι, ενώ ο τίτλος του άρθρου είναι η ερώτηση που έχει τεθεί αναρίθμητες φορές όλα αυτά τα χρόνια, τώρα είναι περισσότερο πυρετώδης από ποτέ και αυτό δεν θα αλλάξει ακόμα και αφού κρεμάσει το κράνος του για τελευταία φορά.
Valentino Rossi: πρωταθλητής στα μάτια του κόσμου
Στατιστικά, ο Giacomo Agostini είναι ο πιο επιτυχημένος αναβάτης όλων των εποχών, κάτι που αρκεί για να ικανοποιήσει αυτούς που απονέμουν τον τίτλο του ήρωα με βάση τα ψυχρά, σκληρά νούμερα. Φυσικά η σύγκριση είναι δύσκολο να γίνει όταν τα στατιστικά στοιχεία παραμορφώνονται από τις παράλληλες δραστηριότητες του Agostini τα ίδια χρόνια και την επίτευξή τους έναντι λιγότερων αντιπάλων. Από την άλλη, τα ρεκόρ τερματισμού του Agostini αλλά και η νίκη του στο Isle of Man αποτελούν από μόνα τους ένα επιχείρημα υπέρ του.
Είναι επίσης δυνητικά αλήθεια ότι ο Rossi ίσως να μην είναι ο καλύτερος αναβάτης του GP. Παρόλο που υπήρχε μία κυρίαρχη περίοδος την δεκαετία του 2000 όπου φαινόταν ότι κανείς δεν θα απειλούσε τον Rossi, τελικά οι αντίπαλοι απείλησαν την γνώριμη θέση του στην κορυφή του βάθρου.
Το εξαιρετικό τεχνικά στυλ οδήγησης του Casey Stoner μπορεί να ήταν το αντίθετο της επιδεικτικής οδήγησης του Valentino Rossi, αλλά ήταν δύσκολο να διεισδύσει σε πλήρη ροή στον αγώνα. Ο Jorge Lorenzo έδωσε τη μάχη του με τον Rossi, σε μία σκληρή αντιπαλότητα που τελικά έβγαλε τα καλύτερα στοιχεία και των δύο. Ο Marc Marquez είναι αυτός που συνδυάζει αναμφισβήτητα τα στυλ Stoner και Rossi, τα αποτελέσματα των οποίων μιλούν από μόνα τους.
Ωστόσο, όλα αυτά τα χρόνια, παρόλο που η επιτυχία του Rossi έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια της καριέρας του, οι κερκίδες σε κάθε αγώνα, παραμένουν μία κίτρινη θάλασσα απο σημαίες VR46 ακόμα και στην Ισπανία, αναμφίβολα προς απογοήτευση των Lorenzo και Marquez.
Πώς ο Valentino Rossi έγινε μεγαλύτερος από το MotoGP
Σε μία εποχή που το MotoGP περνούσε μία δύσκολη φάση μεταμόρφωσης από τα 500GP στην σύγχρονη εποχή του τετράχρονου, ο Rossi αναδείχθηκε ως η απόλυτη κυρίαρχη φιγούρα του αθλήματος… και όχι μόνο στην πίστα.
Με μία παχιά ιταλική προφορά που δεν έχει “αγγλιστεί” παρά τις επιρροές στο περιβάλλον του, μία στάση που έχει χαρακτηριστεί αλαζονική, με τον επιδεικτικά κωμικό τρόπο που χαιρετούσε με τα πόδια του που ενέπνευσε εκατοντάδες νέους και με ένα προφίλ που προκάλεσε τον θαυμασμό αλλά και το μίσος των αντιπάλων του, ο Rossi ήταν το μεγάλο αστέρι του MotoGP.
Ήταν ένα κοκτέηλ χαρακτηριστικών που του επέτρεψε να μετατρέψει το MotoGP σε μία superstar εκδήλωση, μια κατάσταση που πέτυχε και δημιούργησε με αμφιλεγόμενες διαμάχες μέσα στην πίστα, διασκεδαστικά στημένα ακροβατικά μετά τις νίκες του και μια κωμική προσέγγιση που προώθησε το εμπορικό σήμα “Rossi”.
Είτε λατρεύτηκε είτε αμφισβητήθηκε, το αποτέλεσμα ήταν μία υπερπαραγωγή που απλά δεν είχαμε ξαναδεί.
Η κληρονομιά του Valentino Rossi
Όταν η επιτυχία του Rossi στην πίστα άρχισε να μειώνεται, τότε ήταν που ξεκίνησε η συνέχεια της κληρονομιάς του, που, όπως όλα δείχνουν, θα αντέξει πολύ πέρα από την αγωνιστική του καριέρα. Πράγματι, ο Rossi εξασφάλισε την ιταλική κυριαρχία τα τελευταία χρόνια, ανάμεσα σε μία θάλασσα Ισπανών αναβατών που έχουν κεφαλαιοποιήσει μία καθιερωμένη και πολύ καλά χρηματοδοτούμενη δομή ανάπτυξης στο εσωτερικό για να ανέβουν στο προσκήνιο του αθλήματος.
Είναι προς τιμήν του Rossi το ότι ανέλαβε σχεδόν μόνος του τον ρόλο, την ευθύνη και την οικονομική δέσμευση ενός εθνικού οργανισμού για την ανακάλυψη, εκπαίδευση και προώθηση των ανερχόμενων ιταλικών ταλέντων αγώνων μοτοσυκλέτας. Ξεκινώντας από το διάσημο ράντσο του – μια πραγματική παιδική χαρά για τους αναβάτες – ο Rossi έχει ίδρυσε την Ακαδημία VR46 για αναβάτες και τις δικές του ομάδες VR46 Moto3 και Moto2.
Και αυτοί οι σπόροι φαίνεται να έχουν ανθίσει εντυπωσιακά μέσα σε λίγα μόλις χρόνια. Ο Pecco Bagnaia έφερε στην ομάδα Moto2 το πρώτο της Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, ενώ μαζί με τον Franco Morbidelli φέρουν την ιταλική σημαία στην πρώτη γραμμή της νέας γενιάς του MotoGP.
Προσθέτοντας τους Luca Marini και Marco Bezzecchi, η VR46 θα έχει τέσσερις αναβάτες που θα εκπροσωπούν τον Rossi στο MotoGP την επόμενη σεζόν.
Αυτός είναι ο λόγος που ο Rossi είναι αναμφισβήτητα ο καλύτερος αναβάτης GP όλων των εποχών. Θα υπάρχουν πάντα επιχειρήματα υπέρ και κατά σε σύγκριση με πολλούς αναβάτες σε διαφορετικές εποχές, αλλά ο Rossi είναι ο μοναδικός που αφήνει το MotoGP με μία κληρονομιά που έχει παραδοθεί στους προστατευόμενους του που θα την μεταφέρουν και θα την εξελίξουν στο μέλλον. Το Σαββατοκύριακο στη Valencia θα είναι η τελευταία αγωνιστική εμφάνιση του Rossi αλλά το βιβλίο Rossi έχει ακόμα πολλά κεφάλαια να γραφτούν.
