Tο φετινό MotoGP της Αργεντινής παραλίγο να μην πραγματοποιηθεί λόγω προβλημάτων υλικοτεχνικής υποστήριξης αλλά αυτό δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με αυτό που συνέβη στο πρώτο GP της Αργεντινής την δεκαετία του 1960.
Οι αγώνες μοτοσυκλέτας έχουν να κάνουν με το όριο όμως και αυτό δεν αφορά μόνο στην πίστα την ώρα του αγώνα.
Το Termas de Rio Hondo σίγουρα δεν ήταν το πρώτο Grand Prix που επηρεάστηκε από το χάος των μεταφορικών. Ένα από τα πρώτα GP στη Laguna Seca άργησε να ξεκινήσει μετά την καθυστερημένη άφιξη των φορτίων από το ιαπωνικό GP του προηγούμενου Σαββατοκύριακου στην Suzuka.
Στην Αργεντινή υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη προϊστορία. Όταν το MotoGP επέστρεψε στην χώρα μετά από απουσία 4 χρόνων, το 1987, οι τελωνειακοί υπάλληλοι έκαναν το paddock να ιδρώσει με πολλούς τρόπους. Η Dunlop είχε την μεγαλύτερη ταλαιπωρία. Το τελωνείο αρνήθηκε να δώσει στην βρετανική εταιρεία τα ελαστικά της δηλώνοντας ότι τα βρετανικά προϊόντα δεν επιτρεπόταν να εισέλθουν στην χώρα μετά τον πόλεμο στα Φώκλαντ. Μια δωροδοκία πολλών χιλιάδων δολαρίων ήταν αυτή που διόρθωσε τα πράγματα.
Ο φόβος του Enea Bastianini ότι οι μοτοσυκλέτες του δεν θα έφταναν ποτέ στην Αργεντινή στον τελευταίο αγώνα, δεν είχε όμως καμία σχέση με την αγωνία του Ernst Degner το 1961 για τον παγκόσμιο τίτλο στα 125 κ.εκ.
Τον Αύγουστο του 1961, στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου, ο εργοστασιακός αναβατης της MZ, Degner, αυτομόλησε από την Ανατολική Γερμανία στην Δύση κατά τη διάρκεια του σουηδικού MotoGP ενώ η γυναίκα του και τα παιδιά του ναρκώθηκαν και πέρασαν λαθραία μέσα από το τείχος του Βερολίνου, στο πορτμπαγκάζ ενός αυτοκινήτου.
Ο Degner είχε αυτομολήσει για να κερδίσει την ελευθερία του από την κομμουνιστική Ανατολική Γερμανία και να αποκτήσει ένα μεγάλο συμβόλαιο με την Suzuki, με αντάλλαγμα να αποκαλύψει τα μυστικά της εξαιρετικά γρήγορης δίχρονης MZ. Εκείνη την εποχή, καμία άλλη μοτοσυκλέτα δεν έβγαζε περισσότερη ιπποδύναμη ανά λίτρο.
Υπήρχε μόνο ένα πρόβλημα, ο Degner δεν είχε μοτοσυκλέτα για το GP της Αργεντινής. Αν μπορούσε να αποκτήσει μία ανταγωνιστική μοτοσυκλέτα είχε ακόμα πιθανότητες να κερδίσει τον παγκόσμιο τίτλο. Επικοινώνησε λοιπόν με έναν Αυστριακό μηχανικό που έμενε στην Βρετανία, τον Dr Joe Ehrlich. Ο Dr Joe Ehrlich ήταν Βιεννέζος Εβραίος που είχε εγκαταλείψει το σπίτι του όταν οι Ναζί προσάρτησαν την Αυστρία το 1938.
Η μοτοσυκλέτα EMC (Ehrlich Motor Cycles) ήταν παρόμοια με την ΜΖ, επειδή ο Ehrlich και ο ιδιοφυής μηχανικός της MZ, Walter Kaaden συνήθιζαν να δουλεύουν μαζί. Ο Kaaden δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει οικονομικά στα υψηλού κόστους εξαρτήματα και έτσι ο Ehrlich τον προμήθευε και σε αντάλλαγμα ο Kaaden βοηθούσε με τους κινητήρες του.
Ο Ehrlich συμφώνησε να προμηθεύσει στον Degner μία EMC για το φινάλε της σεζόν της Αργεντινής και κανόνισε δεόντως να μεταφερθεί η μοτοσυκλέτα από το Χίθροου του Λονδίνου στο Μπουένος Άιρες, μέσω Νέας Υόρκης.
Μακάρι να ήταν τόσο απλό. Οι αρχές της Ανατολικής Γερμανίας είχαν εξοργιστεί για την αποστασία του Degner και έτσι έστειλαν τηλεγράφημα στους διοργανωτές του GP της Αργεντινής, ανακοινώνοντας ότι η άδεια του είχε ανακληθεί, επομένως δεν θα του επιτρεπόταν να οδηγήσει.
Ο Degner ήταν ήδη καθ’ οδόν προς τη Νότια Αμερική, καθόταν δίπλα στον πιο έμπιστο μηχανικό του Ehrlich, ενώ ο Ehrlich του έφτιαξε μια δυτικογερμανική άδεια αγώνων.
Το πρωί της Παρασκευής ο Degner βρισκόταν στην πίστα έξω από την πρωτεύουσα της Αργεντινής, περιμένοντας με αγωνία την άφιξη της EMC, όταν η βρετανική μεταφορική εταιρεία τηλεφώνησε στον Ehrlich, ρωτώντας τι να κάνουν με τη μοτοσυκλέτα που κρατούσαν εδώ και πολλές μέρες. Όταν οι διοργανωτές του GP της Αργεντινής έλαβαν το τηλεγράφημα από τις αρχές της Ανατολικής Γερμανίας, επικοινώνησαν με την μεταφορική της EMC, συμβουλεύοντάς τους να μην στείλουν την μοτοσυκλέτα.
Ο Ehrlich έγινε έξαλλος. Το τηλεγράφημα που έστειλε στο Μπουένος Άιρες έλεγε το εξής: “Η μοτοσυκλέτα είναι ακόμη στο Λονδίνο. Άφιξη στο Μπουένος Άιρες στις 15:45 το Σάββατο. Είστε πλήρως υπεύθυνοι για αυτήν την καθυστέρηση. Ενημερώστε τον Degner για την άφιξη της μοτοσυλέτας και δώστε του κάθε δυνατή βοήθεια”.
Η αγωνιώδης αναμονή του Degner συνεχίστηκε. Το απόγευμα του Σαββάτου έμαθε τη φρικτή αλήθεια – η μοτοσυκλέτα είχε φτάσει στη Νέα Υόρκη αλλά όχι παραπέρα.
Οι ντόπιοι του έδωσαν μία Bultaco για να αγωνιστεί αλλά δεν είχε καμία πιθανότητα να κερδίσει την Honda του ανταγωνιστή του για τον τίτλο, Tom Phillis. Το μόνο που θα μπορούσε να κάνει ο Degner την Κυριακή ήταν να παρακολουθήσει τον Αυστραλό να κερδίζει τον αγώνα και το πρωτάθλημα.
Ο Degner είχε δύο θεωρίες για τη μη άφιξη της EMC: είτε οι ανατολικογερμανικές Αρχές είχαν συνωμοτήσει με τον Πρόεδρο της Αργεντινής, Arturo Frondizi για να διασφαλίσουν ότι η μοτοσυκλέτα δεν θα έφτανε ποτέ στον προορισμό της, είτε οι σκληροπυρηνικοί κομμουνιστές της Ανατολικής Γερμανίας είχαν έρθει σε επαφή με Γερμανούς Ναζί που κρύβονταν στην Αργεντινή για να εγκλωβίσουν την μοτοσυκλέτα στη Νέα Υόρκη.
Ο θρύλος λέει ότι ο Degner προμηθεύτηκε ένα όπλο κάπου από το κέντρο του Μπουένος Άιρες. Πίστεψε ότι οι ανατολικογερμανοί ήθελαν να πάρουν εκδίκηση και ότι θα έστελναν κάποιον να τον δολοφονήσει. Άλλωστε η Στάζι ήταν γνωστή για την εκτελεση αποστατών για να αποθαρρύνει αυτούς που ήθελαν να πάνε στην Δύση.
Μετά από αυτό, ενεπλάκη η FIM. Η Διεθνής Ομοσπονδία Μοτοσυκλετιστών σκέφτηκε να ακυρώσει το GP της Αργεντινής στην κατηγορία 125 λόγω έλλειψης εξοπλισμού του Degner αλλά δεν τα κατάφερε.
Η ιστορία αυτή ακόμα δεν είχε τελειώσει. Ο Degner έπρεπε να δικαστεί ως κατηγορούμενος από την ανατολικογερμανική ομοσπονδία για πολλές κατηγορίες συμπεριλαμβανομένης της ρήξης του συμβολαίου του με την MZ, της πώλησης των βιομηχανικών μυστικών της MZ και της αποτυχίας εκπλήρωσης των υποχρεώσεών του προς την ανατολικογερμανική ομάδα του. Για την τελευταία κατηγορία κρίθηκε ένοχοςκαι του επιβλήθηκε πρόστιμο 250 ελβετικών φράγκων.
Όμως ο Degner ήταν αυτός που γέλασε τελευταίος. Η τεχνογνωσία που είχε πάρει (ή είχε κλέψει, αν προτιμάτε) από τον Kaaden, δημιούργησε τις πρώτες ανταγωνιστικές μοτοσυκλέτες GP της Suzuki, μία single 125κ.εκ. και μία single 50κ. εκ., με την οποία ο Degner κέρδισε την πρώτη νίκη της Suzuki στο GP του Isle of Man TT το 1962 και τον πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα 50κ.εκ. του 1962.
