Σε μία μικρη γαλλική πόλη, την La Chapelle-sous-Geberoy, βορειοδυτικά του Παρισιού υπήρχε μέχρι πρόσφατα μεγάλο πρόβλημα με την ταχύτητα. Κάτι όχι τόσο ασυνήθιστο.
Το όριο ταχύτητας μέσα στην πόλη ήταν 30χλμ/ώρα αλλά λόγω του ότι σε μικρές πόλεις δεν χρησιμοποιούν κάμερες ταχύτητας για τόσο χαμηλά όρια ταχύτητας, οποιοσδήποτε περνούσε από την πόλη έτρεχε με όποια ταχύτητα ήθελε χωρίς να υπάρχουν επιπτώσεις. Επίσης, λόγω του ότι ο κεντρικός δρόμος της μικρής αυτής πόλης αποτελεί την κύρια οδό ανεφοδιασμού των φορτηγών που κατευθύνονται προς το κοντινό αιολικό πάρκο, δεν μπορούσαν να τοποθετήσουν σαμαράκια για να μειώσουν την ταχύτητα.
Όλο αυτό είχε ως αποτέλεσμα να παραβιάζεται συνεχώς το όριο των 30 χιλιομέτρων την ώρα.
Οι κάτοικοι λοιπόν αποφάσισαν να σκεφτούν λίγο πιο έξυπνα για να βρουν άλλες λύσεις. Η λύση που σκέφτηκαν ήταν να …αυξήσουν το όριο ταχύτητας στα 50 χιλιόμετρα την ώρα έτσι ώστε να μπορέσουν να τοποθετήσουν κάμερες ταχύτητας καθώς οι κάμερες δεν μπορούν να τοποθετηθούν για όρια κάτω από 30 χιλιόμετρα την ώρα.
Το παράδοξο ήταν ότι με την αύξηση του ορίου ταχύτητας, οι οδηγοί τώρα ήταν αναγκασμένοι να μειώσουν την ταχύτητά τους.
Η κατάσταση αυτή ανέδειξε δύο θέματα. Πρώτον ότι οι κεντρικές κυβερνήσεις μίας χώρας δεν μπορούν να κατανοήσουν τις ανάγκες και τις απαιτήσεις σε αυτές τις απομακρυσμένες περιοχές. Σε μία χρονική περίοδο που η διακυβέρνηση καθοδηγείται από δεδομένα, οι εξαιρέσεις ξεχνιούνται, αγνοούνται και παραβλέπονται.
Αλλά, δεύτερον, η La Chapelle-sous-Geberoy έδειξε ότι υπάρχουν ακόμα τρόποι να αναγκάσετε αυτούς που σας ξέχασαν, σας αγνόησαν και σας παρέβλεψαν, να σας λάβουν υπόψη. Σε αυτήν την περίπτωση, οι οδηγοί πήραν το μήνυμα ότι μπορούν να πάνε πιο γρήγορα αλλά στην πραγματικότητα θα είναι αναγκασμένοι να πηγαίνουν πιο αργά.