Σχεδιάζεις το επόμενο ταξίδι σου με μοτοσυκλέτα αλλά έχεις μόνο δύο εβδομάδες άδεια. Νομίζεις ότι αποκλείεται μέσα σε αυτό το διάστημα να διασχίσεις την Αφρική με μοτοσυκλέτα, σωστά; Λοιπόν όχι ακριβώς. Σε αυτή τη θέση βρέθηκε ο Scott Edwards από το Τέξας. Ήθελε να κάνει ένα ταξίδι ζωής αλλά σε λιγότερο από 12 μέρες και δεν ήταν πολύ σίγουρος αν αυτό γινόταν.
Επικοινώνησε με τον Andrew Vaughan της Ride Down South, μίας εταιρείας που βρίσκεται στην Νότια Αφρική και εξειδικεύεται σε ταξίδια με μοτοσυκλέτα. Ευτυχώς o Scott βρήκε το κατάλληλο άτομο και έφτιαξαν μαζί το πλάνο του ταξιδιού.
Όταν τελείωσε το ταξίδι του, είχε καλύψει 5.280 μίλια και είχε διασχίσει 9 χώρες από το Cape Town μέχρι την Rwanda.
Και αυτή εδώ είναι η ιστορία του ταξιδιού τους που απέδειξε ότι ακόμα και αν δουλεύεις σε μία “κανονική” δουλεια 9-5 μπορείς να ζεις τέτοιες εμπειρίες.
Η περιπέτεια ξεκινά
Το ταξίδι ξεκίνησε από τους παράκτιους δρόμους της δυτικής Νότιας Αφρικής και Ναμίμπια. Αφήνοντας πίσω τους το Cape Town, βρέθηκαν σε κάποιους από τους καλύτερους δρόμους για μοτοσυκλέτες, οι οποίοι είναι πολύ καλά συντηρημένοι και προσφέρουν υπέροχη θέα. Αλλά εκεί που πήγαιναν, δεν χρειάζονταν άσφαλτο. Η κατεύθυνσή τους ήταν οι άνυδρες πεδιάδες Great Karoo μέσα από χωματόδρομους.
Τα προϊστορικά βουνά Cederberg υψώνονταν μπροστά τους μέσα από τη ραγισμένη, ξερή γη. Από εκεί θα συνέχιζαν ανατολικά σε όλη την Νότια Αφρική ή θα οδηγούσαν βόρεια από το φαγωμένο μονοπάτι.Έτοιμοι για περιπέτεια, επέλεξαν να κατευθυνθούν βόρεια. Μπροστά τους βρίσκονταν οι έρημες πεδιάδες της νότιας Ναμίμπια.
Πρόβλημα
Καθώς οδηγούσαν ανάμεσα στα βουνά στο Kupferberg Pass με κατεύθυνση το Windhoek, μία τάπα από το μπροστινό πηρούνι του Scott ξεκίνησε να έχει διαρροή γεμίζοντας λάδι το μπροστινό του λάστιχο και τα φρένα. Ο Andrew στο παρελθόν ήταν μηχανικός και έφτιαξε ένα πρόχειρο μπάλωμα μέχρι να φτάσουν στο Windhoek, 190 μίλια μακριά. Κατάφεραν να φτάσουν χωρίς άλλα προβλήματα. Μετά από μία δύο μπύρες εκείνο το βράδυ, το επόμενο πρωί επισκεύασαν τη ζημιά και ξεκίνησαν να σχεδιάζουν την επόμενη πορεία τους.
Ένα σαφάρι με μοτοσυκλέτα
Η κατεύθυνση τώρα ήταν προς τα ανατολικά και ξεκίνησαν προς την ενδοχώρα μέσα από τη σαβάνα της Μποτσουάνα και της Ζάμπια. Οδήγησαν ανάμεσα από τεράστια κοπάδια από ελέφαντες, ιπποποτάμους, λεοπαρδάλεις, καμηλοπαρδάλεις και ζέβρες, απολαμβάνοντας την εντυπωσιακή άγρια ζωή της Αφρικής.
Είναι ωραίο το σαφάρι μέσα από ένα ανοιχτό Land Rover, αλλά πάνω σε μία Africa Twin είναι ακόμη καλύτερο.
Αφήνοντας πίσω τους τη σαβάνα, οδήγησαν βορειανατολικά προς την αφρικανική κοιλάδα Great Ritt για να εξερευνήσουν τις όχθες της λίμνης Malawi και της λίμνης Βικτώρια.
Ο καπνός που βροντά
Αποφάσισαν να κάνουν ένα διάλειμμα από την οδήγηση για να απολαύσουν τη μεγαλοπρέπεια των καταρρακτών Victoria, τη μεγαλυτερη “κουρτίνα νερού” στον κόσμο. Οι καταρράκτες είναι γνωστοί με το όνομα Mosi-oa-Tunya που στην τοπική διάλεκτο Bantu σημαίνει “Ο καπνός που βροντά“. Αφού παρακολούθησαν το νερό να πέφτει πάνω από τα βράχια μέσα στο φαράγγι, ανέβηκαν πάλι στις μοτοσυκλέτες τους. Αποφάσισαν να συμπτύξουν τη διήμερη οδήγηση σε μία μέρα και έκαναν μία διαδρομή 650 μιλίων κατά μήκος του Μεγάλου Ανατολικού Δρόμου της Zambia προς το Malawi.
Η μεγάλη τους ανταμοιβή, το κρεβάτι τους, περίμενε στην Chipata, κοντά στα σύνορα Zambia και Malawi και παρά τους δελεαστικούς ήχους από το διπλανό μπαρ, κοιμήθηκαν σχεδόν αμέσως μόλις ξεκαβάλησαν.
Την επόμενη μέρα πέρασαν στο Malawi αφού έχασαν κάποιες ώρες στα σύνορα για να λύσουν κάποια θέματα με την visa του Scott, σύντομα όμως πήραν το δρόμο για την μαγευτική λίμνη Malawi. Το βράδυ έστησαν τις σκηνές τους στην ακτή και είδαν τα αρχαία αστέρια να επιπλέουν πάνω από το κεφάλι τους ενώ κάθονταν γύρω από τη φωτιά.
Οκτώ μέρες πάνω στη σέλα
Στις αρχές του χειμώνα στο Νότιο Ημισφαίριο, ο ήλιος βυθίζεται νωρίς κάτω από τον ορίζοντα και το φως χάνεται γρήγορα. Τα δύο Honda Africa Twins βούιζαν περνώντας τον γεμάτο λακούβες δρόμο, σπρώχνοντας τους κουρασμένους οδηγούς προς τα μπρος. Νυχτερίδες και έντομα πάλευαν στις δέσμες φωτός τους. Ο Scott ενθουσιάστηκε βλέποντας μία αιγυπτιακή κόμπρα να ταλαντεύεται προς το μέρος του καθώς περνούσε. Μέχρι να γυρίσει, η κόμπρα είχε ήδη εξαφανιστεί, κρυμμένη κάπου μέσα στην πυκνή βλάστηση. Προχωρούσαν, πιέζοντας τους εαυτούς τους, προς το βορά κατά μήκος ενός άγνωστου χωματόδρομου προς το κέντρο της Τανζανίας. Σταμάτησαν κοντά στο Ilungu για να βάλουν βενζίνη όπου ένας δάσκαλος τους φιλοξένησε στο σπίτι του για να περάσουν τη νύχτα. Το επόμενο πρωί βρίσκονταν πάλι στο δρόμο ψάχνοντας για τις όχθες της λίμνης Βικτώρια και ελπίζοντας ότι ο άγνωστος αυτός δρόμος θα τους οδηγούσε εκεί.
Πιο πράσινες ακτές
Οδηγώντας στο καταπράσινο τοπίο γύρω από τη λίμνη Βικτώρια, την μεγαλύτερη τροπική λίμνη του κόσμου, η υγρασία ανεβαίνει και η βλάστηση γίνεται ολοένα και πιο πυκνή.
Η λίμνη είναι τόσο μεγάλη που μπορεί κανείς να δει τον ήλιο να δύει όπως θα τον έβλεπε αν κοιτούσε από τον Ειρηνικό Ωκεανό. Η λίμνη κάποτε φιλοξενούσε μοναδικά είδη ψαριών τα οποία έχουν πλέον εξαφανιστεί είτε από ανθρώπινη παρέμβασε είτε λόγω περιβαλλοντικών διαταραχών γύρω από την λίμνη.
Εκεί σήμερα εξακολουθεί να υπάρχει ένα απίστευτα ποικίλο φάσμα ζωικής και φυτικής ζωής αλλά σε 50 χρόνια το οικοσύστημα αυτό θα έχει τελείως διαφορετική μορφή. Ο Andrew και ο Scott ήταν πολύ τυχεροί που το έβλεπαν τώρα.
Απάτητοι δρόμοι
Διέσχισαν το εθνκό πάρκο Serengeti περνώντας στην Κένυα πρώτα και μετά στην Ουγκάντα. Σε ένα σημείο, τμήμα του δρόμου είχε παρασυρθεί από τις πρόσφατες καταιγίδες και οι ντόπιοι τους βοήθησαν να διασχίσουν το λασπωμένο ποτάμι.
Παρόλο που ο προορισμός τους ήταν στα δυτικά της λίμνης Βικτώρια, αποφάσισαν να γνωρίσουν και την ανατολική πλευρά της τεράστιας λίμνης.
Άξιζε τον κόπο καθώς, ακολουθώντας την μεγαλύτερη ανατολική διαδρομή, αποκαλύπτονταν μπροστά στα μάτια τους κάποιοι εξαιρετικοί δρόμοι για οδήγηση. Δεν μπορούσαν να χάσουν ούτε λεπτό, κι όμως κατάφεραν να στριμώξουν επιπλέον 620 μίλια οδήγησης στο ταξίδι τους.
Γυρίζοντας σπίτι…
Την τελευταία μέρα, οδήγησαν νότια της Ρουάντα, και πέρασαν μέσα από καταπράσινες φυτείες τσαγιού και καφέ, ελπίζοντας να μην έχουν κανένα πρόβλημα στα σύνορα.
Ευτυχώς τους άφησαν να περάσουν αμέσως και έτσι ο Scott είχε χρόνο να κάνει ντους και να κεράσει τον Andrew ένα τελευταίο γεύμα. Την ώρα που ο Scott επιβιβαζόταν στην πτήση του για να γυρίσει σπίτι, ο Andrew συναντούσε έναν άλλον πελάτη που, μαζί του, θα κατέβαιναν νότια προς το Cape Town με πιο χαλαρό ρυθμό, χαζεύοντας τους γορίλες στο αδιαπέραστο δάσος Bwindi, εξερευνώντας τις ηφαιστειακές λίμνες και σκαρφαλώνοντας στα βουνά Ruwenzori της Ουγκάντα.
Ο Andrew είναι ταξιδιωτικός οδηγός και ιδιοκτήτης του Ride Down South. Εξειδικεύεται σε περιηγήσεις που ταιριάζουν στις ανάγκες σας και μπορεί να κάνει πραγματικότητα το ταξίδι των ονείρων σας με μοτοσυκλέτα. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τις εμπειρίες που προσφέρει εδώ:
